Een berichtje in de Metro over de Stemwijzer intrigeerde mij. Veel (met name zwevende) kiezers volgen min of meer blindelings het advies van de Stemwijzer. "Daar is-t-ie toch voor", zou je denken? Ik moet zeggen, op zich ben ik er blij mee. Ik ben een behoorlijk zwevende kiezer aan de linkerkant van het spectrum. Ik volg de politiek maar nou ook weer niet in die mate dat ik uitgebreid allerlei verkiezingsprogramma's ga bestuderen en vergelijken om op basis daarvan mijn stemhokjeskeus te bepalen. Dan is zo'n stemwijzer hardstikke handig.
Als je de stemwijzer een keertje invult, dan merk je, dat het toch weer niet zo heel simpel is. Moet de Koningin haar werk op deze manier blijven doen of moet het een louter ceremoniële functie worden? Wat antwoord je als je twijfelt over de meerwaarde van een monarchie? Fors bezuinigen of Defensie? Ik ben niet zo voor oorlog maar heb toch ook wel bewondering voor de inzet in Afghanistan. Meer belasting voor hogere inkomens? Waar ligt de grens? En hoeveel meer? Dat soort dingen. Het is dus vrij ongenuanceerd. En daar wordt dan de keuze van heel veel kiezers door bepaald! Als ik eerlijk ben: de mijne eigenlijk ook wel (als dat binnen mijn persoonlijke spectrum valt, tenminste).
Het berichtje in de Metro heeft me even aan het denken gezet. Als een groot deel van de kiezers wordt beïnvloed door de Stemwijzer, wie controleert dan de Stemwijzer? Zouden de uitkomsten beïnvloed kunnen worden door de manier waarop de stellingen zijn geformuleerd? Zou de politieke kleur van de medewerkers dan een rol kunnen spelen? Je zou kunnen stellen, dat datzelfde geldt voor kranten, maar een krant kies je zelf. En het gaat natuurlijk niet om een paar mensen, het zijn er een hele hoop! Lijkt me een leuk onderzoeksgebied voor Steven Levitt en Stephen Dubner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom