Blij met een iPad?

Ook ik heb de verleiding niet kunnen weerstaan en heb ik een iPad aangeschaft. Nu ben ik niet zo'n impulsieve koper, dus ik had vooraf al eens rondgekeken, rondgesurfd en rondgevraagd. De meningen waren verdeeld van lyrisch tot 'wil je hem overnemen, hij valt me zwaar tegen'.

Er waren voor mij een paar redenen om zo'n ding aan te schaffen. Eerlijk is eerlijk, dat het eigenlijk zo'n gelikt ding is, heeft een grote rol gespeeld. Verder is een iPad heel wat handzamer dan een laptop. Stiekum had ik gehoopt dat ik die laptop thuis kon laten en mijn werk zou kunnen doen, nou ja, voorbereiden op de iPad. Dat valt een beetje tegen.

• De filosofie achter het gebruik is heel anders dan ik gewend ben op een (Windows) laptop. Ik moet nog regelmatig uitvinden hoe ik bepaalde zaken weer ongedaan kan maken, een cursor moet verplaatsen, enzovoorts.
• Op conferenties kun je prima bloggen op dat ding, veel makkelijker dan met een laptop. Typen op een touchscreen valt me reuze mee. Maar ja, op een een of andere manier kan mijn blog omgeving niet goed overweg met Safari. Er wordt nog uitgezocht wat het probleem is, maar ik kan op dit moment via mijn iPad niet inloggen op mijn blog.
• Het is best mogelijk om documenten op te stellen met de iPad. Ik heb voor een paar euro een app gedownload en geïnstalleerd (Office HD²) en daarmee kun je Word- en Excel-documenten maken en bewerken op een redelijk primitieve manier. Voor het uitwerken van wat aantekeningen prima, maar er hoort toch nog wel een behoorlijke bewerkingsslag in Office plaats te vinden voordat ik er een fatsoenlijks document van kan maken.
• Ik reis veel met de trein door het hele land. Daarom wil ik alles digitaal hebben. Dan hoef ik me geen breuk te sjouwen aan allerlei papieren documenten. Tijdens een vergadering klap ik mijn laptop open en zet ik alle benodigde documenten naast elkaar, zodat ik ik alles bij de hand heb. En dat is op een iPad ook weer lastig, zeker als je aantekeningen wilt maken in EverNote en tegelijkertijd deocumenten beschikbaar wilt hebben. Je kunt in de iPad geen meerdere programma's naast elkaar openen, althans, ik zou niet weten hoe.

Wie wat tips heeft: ik houd me aanbevolen. En voor wie nog aan het nadenken is over de aanschaf: ja ondanks alle beperkingen vind ik het nog steeds een leuk hebbeding.

 

En daar zijn we weer...

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik in staat was een berichtje te plaatsen. Niet dat er niets was om over te schrijven, zelfs niet omdat ik geen tijd had, nee,mijn blog was geblokkeerd! Een probleem met automatische afschrijvingen of zo. En ondertussen gebeurde er van alles maar moest ik mijn digitale mond houden.

Misschien de meest opvallende gebeurtenis, voor mij althans: ik heb weer een twitteraccount. Nadat ik er een tijdje geleden overtuigd afscheid van had genomen. Inmiddels zijn we een jaartje verder. Een paar dingen hebben in tussentijd een beetje van gedachten doen veranderen. Inmiddels zijn er voorbeelden van het gebruik van Twitter die die me het idee geven dat ik er wat aan kan gaan hebben.

• Wat al eerder werd genoemd maar wat ik zelf nog niet zo zag was Twitter als bron van allerlei links naar leuke sites, nieuwtjes en wetenswaardigheden. Die waren in mijn 'vorige Twittertijd' ook al maar ik kon ze zo gauw niet vinden in de 'brei van nutteloosheden' die via Twitter de wereld in werden geslingerd. Vandaag heb ik maar liefst vijf minuten de tijd gehad om op Twitter rond te neuzen en het heeft me alweer drie interessante linkjes opgeleverd!
• Een mooi voorbeeld van crowdsourcing met Twitter vond ik een tijd terug bij Willem Karssenberg toen een zaal het opnam tegen Twitter om de naam van een radioprogramma boven water te krijgen. Een recent voorbeeld is het project van Tim Burton waarin het publiek via Twitter een filmscript wil laten schrijven.
• Een discussieforum van vragen voorzien via een Twitterwall vind ik ook een aardig voorbeeld van gebruik.
• Niet alle toepassingen vind ik (voor mij!) even zinvol. Wilfred Rubens beschreef onlangs dat zijn manier van gebruik van social media tijdens congressen is veranderd. Hij gebruikt Twitter om verslag te doen van een presentatie. De tweets verwerkt hij later in een blog. Ik zou geen Twitter gebruiker maar bijvoorbeeld OneNote of zo.
• Twitter in het onderwijs? Nog even los van het feit dat studenten nauwelijks twitteren: ook daar zie ik langzaam maar zeker wat meer mogelijkheden voor. In elk geval heeft Wilfred er een tijdje terug een artikeltje aan besteed. En onlangs kwam ook hier een nieuw project voorbij: de twursus van Govert Schilling.

Wie nu verwacht, dat ik plotseling een verwoed twitteraar ben geworden, moet ik teleurstellen. Maar goed, een tijdje terug riep ik ook dat Twitter helemaal niets voor mij was. Het is maar goed dat mensen kunnen veranderen. Anders zouden ze ook niet kunnen leren...

 

 

Curtis Johnson, Sugata Mitri en Ken Robinson op een rijtje

Tijdens de Onderwijsdagen kwamen Curtis Johnson en Sugata Mitri hun visie verkondigen op het onderwijs. Even blogmoe verwees ik al eerder naar Wilfred Rubens voor zijn verslag over Johnson en met hetzelfde gemak doe ik dat ook meteen voor zijn impressie van het verhaal van Mitra.

Er zat een grote overeenkomst tussen de twee verhalen. Johson geeft aan dat ontwrichtende technologie kan helpen om te komen tot nieuwe vormen van onderwijs die beter aansluiten bij wat er nodig is om jongeren (en waarom alleen jongeren?) te kunnen laten omgaan met de complexe wereld van nu. Mitra onderzoekt de mogelijkheden, die technologie biedt om mensen zelf te laten leren. Ook hij spreekt van nieuwe vormen van onderwijs om mensen de kans te geven mee te kunnen met de samenleving.

De presentaties van Sir Ken Robinson wordt ook regelmatig aangehaald omdat hij ook nadenkt over nieuywe vormen van onderwijs die beter passen bij de complexe wereld. Al nuanceert hij dat door te stellen dat we "zoeken naar onderwijsvormen om mensen te laten participeren in de economie van de 21ste eeuw, terwijl we niet eens kunnen voorspellen hoe het gaat met de economie van volgende week."
Sir Ken Robinson was niet als keynote op de Onderwijsdagen. Daarom als troost hier één van zijn presentaties op een geweldige manier vormgegeven door de RSA (Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce) door middel van een Animate, een film waarin wordt gedemonstreerd hoe een verhaal in een poster wordt weergegeven. Ga even zitten voor een nabrander van de Onderwijsdagen. Keynote van Sir Ken Robinson...

 

Onderwijsdagen (2) - Discussie Cloud Computing

Tijdens de Onderwijsdagen ben ik naar de dubbelsessie van Cloudcomputing in het onderwijs gegaan. Drie presentatoren (Michael van de Wetering - CTO Kennisnet, Leo Plugge - secretaris van de WTR van Surf en Roy Dusink, Hoofd ICT van Aventus) gaven elk een korte toelichting om vervolgens aan de hand van een aantal stellingen met het publiek in debat te gaan over de voor- en nadelen van cloudcomputing voor onderwijsinstellingen.

Ik voel me geen leek op het gebied van cloudcomputing. Ik heb er een beeld bij, kan voorbeelden en toepassingen noemen en heb ook beelden bij de mogelijkheden én problemen. Veel informatie over cloudcomputing is overigens ook vinden in de recente publicatie Cloudcomputing in het onderwijs uit het Kennisnet / Surfnet Innovatieprogramma

Het hele verhaal leverde toch weer een aantal voorbeelden en verduidelijkingen op. Een samenvatting van wat er zoal voorbij kwam...

• Bij cloudcomputing krijg je meer te maken met gestandaardiseerde diensten. De vraag is of dat erg is, als je uitgaat van de 80/20 regel. Je kunt je afvragen of je die 20 procent extra's die in de cloud oplossingen ontbreken ook werkelijk nodig zijn.
• Er wordt vaak gesproken van schaalbare oplossingen. Beter is het om te spreken van elastische oplossingen. Schaalbaarheid heeft veelal te maken met meer, groter, terwijl er natuurlijk omstandigheden zijn dat je gewoon (tijdelijk wat) minder wilt afnemen.
• Er wordt veel uitbesteed. Er is dus ook minder te doen (voor een ICT-afdeling, bijvoorbeeld). Vaak wordt dat dan als bezuiniging gezien, terwijl je met die ruimte natuurlijk ook de service aan je klanten kunt verbeteren.
• Een leuke discussie ging over de kosten. Je kunt pas zeggen of de cloud goedkoper is, als je precies weet wat de huidige voorzieningen nu kosten. Daarnaast is het belangrijk om te bepalen wat je bespaart als je een deel van de diensten uitbesteed. Als de mailvoorziening voor studenten wordt omgezet naar gmail maar medewerkers houden hun Outlook, dan zou het wel eens kunnen dat de kosten per medewerker ineens veel hoger worden (minder staffelkorting, bepaalde voorzieningen blijven nodig, het beheer daarop ook).
• Het kan ook wel eens mis gaan met de cloud. Voorzieningen kunnen ook verdwijnen (Google Wave).
• Voor een ICT-afdeling verandert er wel het een en ander. Omdat het voor medewerkers en studenten relatief gemakkelijk is om gebruik te maken van allerlei mogelijkheden uit de cloud kan zo'n IT-afdeling de regie kwijtraken. Het beheermodel zal ook mee moeten veranderen.
• Privacy is een belangrijk issue. Er worden natuurlijk heel wat gegevens buiten de instelling opgeslagen en dat houdt een zeker risico in. (Overigens maakt het voor de Wet Persoonsbescherming niet uit of je een applicatie binnen of buiten hebt staan: ook wqordt wordt het beschouwd als een onderdeel van de instelling. Of dat ook opgaat voor een oplossing waarvan je helemaal niet weet waar het staat zoals bij Google?). In elk geval belangrijk om aandacht te hebben voor de leverancier van de diensten.

De ontwikkelingen gaan snel. Zelf had ik het gevoel dat het nog een beetje ging over de vraag: wel of niet doen, afwegen van voor- en nadelen. Ik denk dat het een onvermijdelijke ontwikkeling is. Het is dus niet ja of nee, maar hoe zorg je er voor dat je die overgang in de hand hebt? En daar helpt dit ook bij.

Onderwijsdagen 2010 (1)

Vandaag als bezoeker naar de eerste van dé Onderwijsdagen 2010 geweest. Zoals altijd weer veel mensen gezien en gesproken en het een en ander opgestoken van de keynotes en presentaties. Een leuke opening met Sander Breur, die de zaal meegaf 'dat we wel goed zijn in zenden maar dat het wel nut moet hebben voor anderen'. Als op mijn onttwitterde lijf geschreven  :-)

Meestal heb ik een enorme behoefte om veel van wat ik gehoord heb te verwerken in wat blogberichten. Dit keer betoon ik me een beetje van de luie kant en beperkt me tot wat highlights. Dat heeft te maken met het feit dat keynotes en dergelijke zowel online staan als door andere bloggers worden beschreven en ik bovendien veel te weinig tijd heb om er eens goed voor te gaan zitten.

In elk geval schreef Wilfred al een prima samenvatting over Curtis Johnson en diens Disruptive Class. Ik moet het boek zeker gaan lezen (bijna sinterklaas). Toch heb ik een paar kriebels bij het verhaal. Zijn benadering van studenten is er toch weer een van de 'digital natives' (zonder overigens die term te gebruiken). En die bestaan, zonder twijfel. Maar ze vormen niet de populatie van studenten, waar we (nu!) in de regel mee te maken hebben.
Wel mooi vind ik zijn stelling dat we op een andere manier naar onderwijs moeten kijken. De tijd is voorbij dat we konden volstaan met het aanbieden van onderwijs waar men gebruik van kan maken. We moeten toe naar een situatie waarin iedereen een opleiding krijgt om te leren omgaan met de complexe samenleving van nu. We kunnen ons geen uitval veroorloven!
Zijn benadering van 'ontwrichting' om het onderwijs te veranderen en dat dat zal gebeuren door het aanbod van ICT ('het merendeel van het onderwijs gebeurt online in 2018')... Ik neem dat nog niet zo waar in mijn omgeving. Ik ga het boek lezen en wacht de S-curve nog even af!

Social media voor het van Goghmuseum

Het bureau, waar ik nu alweer bijna drie jaar voor werk, bestaat dit jaar 25 jaar. Dat wordt groots gevierd met een aantal prominente gasten in het van Gogh Museum. Dat is niet helemaal toevallig, want elk lustrumjaar wordt er een speciaal project gedaan voor een maatschappelijke organisatie en dat was deze keer het van Gogh Museum. Normaal gesproken schrijf ik niet (uitgebreid) over mijn werkgever. Dat ik dit keer een uitzondering maakt heeft te maken met wel een speciaal onderdeel van het project.

Als experiment voor het jubileumsymposium is er een webapplicatie ontwikkeld waarin het principe van user “generated content” wordt gedemonstreerd. Het gaat om een ‘virtuele tentoonstelling’ waaraan iedereen een bijdrage kan leveren. Het is de bedoeling dat deze tentoonstelling groeit door bijdragen van bezoekers. Iedereen kan een bijdrage leveren in de vorm van een afbeelding of een tekstuele reactie. Daarbij kan iedereen zien wat de bijdragen van anderen zijn en daar weer op reageren. Zo bouwt iedereen mee aan een virtueel netwerk van beelden en reacties. Naarmate het sociale online experiment groeit, kan je letterlijk zien wat vandaag de impact is van de kunst van Vincent van Gogh.

Voor wie nieuwsgierig is naar dit experiment: http://www.mxi.nl/jubileumsymposium/. Er verschijnt een dynamisch geheel van plaatjes en teksten. Klik voor een uitleg op het veld met 'handleiding'.

Benieuwd naar jullie reacties.

PS: ik moet er toch eens achteraan wie dit nu heeft gebouwd. Het zou kunnen dat we zelf toch een paar van die slimmeriken hebben rondlopen. Dan moet ik met die jongens toch eens hebben over mijn Ambitietool...