De keynote van Peter Heerschot 'is mede mogelijk gemaakt door Edu'Actief', zoals blijkt uit het introductiefilmpje. (Zouden de aanwezigen nu ineens meer boeken gaan kopen van Edu'Actief? Nou ja, staan ze toch mooi even in de kijker.)
Peter begint met de opdracht die hij meekreeg. Als iemand 'in het digibetisch spectrum' zou hij 'desondanks' een mooi verhaal moeten kunnen vertellen. Hij heeft veel verhalen over onderwijs, lesgeven, leren, enzovoorts. Die wil hij wel even afstemmen op het publiek. Met wat vragen wordt duidelijk, wat voor publiek er zit: Wat meer mannen dan vrouwen, eentje jonger dan 25, de meetsen boven de 50. De helft geeft nog les, waarvan één directeur. Bijna niemand klaagt meer dan 10 keer per week, maar iedereen kent wel iemand die 10 keer klaagt. Er is er een met een verborgen liefde...
Peter vertelt zijn verhalen. Over het belonen van dolfijnen, over voetwedstrijden met mongolen, over zijn eigen jeugdtrauma's in het onderwijs. Hij zingt sindsdien niet meer. En tekenen kan hij ook al niet. Het gaat over Nick, die hem verwijt zijn leven te hebben verknald door veel te aardig willen zijn. Maar toen hij enkele maanden later overleed bedankten diens ouders Peter omdat hij de enige was die hun zoon had gegeven wat die nodig had. Het vertelt over een mus in Siberië, die gered wordt door een koeievla maar daarna opgevreten wordt door een roofvogel. "The one that shits on you is not always your enemy, the one that pulls you out, isn't alwas your friend."
Aan het eind geeft hij zijn boodschap mee aan het publiek: "Zorg dat je je leerlingen het gevoel geeft, dat ze er toe doen. En met dit verhaal wil ik jullie het gevoel geven dat jullie er toe doen."
Waarvan acte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom