Twee weken geleden ben ik (naar aanleiding van een eerder bericht) benaderd door Kennisnet of ik er iets voelde mee te werken aan enkele blogberichten over Bring Your Own Device (BYOD) in het onderwijs. Nu vind ik mijn werk erg leuk, maar soms is het nog leuker. In een opdracht als dit ga je in gesprek met allerlei mensen, ga eens kijken op locatie en leer je ontzettend veel in een heel korte tijd. Samen met Erwin Bomas van Kennisnet ben ik aan de slag gegaan.
We hebben gekozen voor een vorm waarin we achtergrondinformatie koppelen aan de zoektocht van Niek, een schoolleider die geconfronteerd wordt met een situatie waarin een verbod op mobieltjes ineens niet zo vanzelfsprekend meer is. Het eerste bericht staat nu online: van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam.
We willen in een paar berichten aandacht besteden aan de visie, randvoorwaarden en de ontwikkelingen. Het is vooral bedoel om informatie op een rijtje te zetten die mensen aan het denken zet en wat handreikingen geeft. Wat we beslist niet willen is een kant en klare oplossing presenteren: die is er gewoon niet. Daarom nodigen we ook iedereen uit om te reageren, voorbeelden te geven waarin dingen werken en vooral ook, wat je niet moet doen!
Toen ik er mee aan de slag ging, was ik van plan om de berichten (met toestemming van Kennisnet, net zo netjes om het even te vragen) hier ook te plaatsen. Ik bedacht me vervolgens, dat dat weinig zin heeft. Maar de zoektocht van Niek heeft ook veel parallellen met de zoektocht die wij ook doormaken. Een paar leermomenten:
- Veel voorbeelden van gebruik van BYOD heeft te maken met het gebruik van door de school aangeschafte iPads of zo. Dat is natuurlijk niet echt BYOD. We nemen dat maar mee omdat dat waarschijnlijk ook een overgangssituatie is. Uiteindelijk zullen de meeste leerlingen een apparaat hebben waarmee het onderwijs goed te ondersteunen is.
We hebben vervolgens geprobeerd een 2x2-matrix te maken. Links zet je dan: Door school geregeld en daarboven BYOD, maar wat zet je nu onderaan? Geen visie, wel visie? Dat leek eerst aantrekkelijk, maar op een bepaald moment realiseerden we ons dat het expliciet verbieden van mobieltjes en dergelijke, best uit een duidelijke visie kan voortkomen.
We hebben nog wat andere aspecten geprobeerd als 'reactief' en 'proactief', of 'uitgaan van belemmeringen' en 'uitgaan van kansen', maar daarmee kregen we de matrix niet goed gevuld. We hebben het vervolgens maar losgelaten. Als iemand een idee heeft? - Bring your own device lijkt heel nieuw. Maar de trend is al eerder in gang gezet (en dan bedoel ik niet het feit dat mensen koffieapparaten meebrengen naar school om de automatenkoffie te ontlopen). Het begon al met de komst van thuiscomputers en zeker toen er allerlei pc-privé projecten kwamen. In feite 'use your own device'. Door allerlei ontwikkelingen zijn die apparaten steeds kleiner en mobieler geworden en kon men ze mee gaan nemen. Niets nieuws onder de zon, dus.
- Misschien nog even iets over protocollen rond internet- en mobieltjesgebruik. Ik zie en lees veel berichten van mensen, die er op zijn minst wat bedenkingen hebben bij de vorm. Bijvoorbeeld Karin Winters, die weer verwijst naar (een prima bericht van) Willem Karssenberg en Wilfred Rubens. Ook Frank van Hout geeft zijn beeld bij een protocol.
Naar mijn idee is de essentie dat een dergelijk protocol niet moet zijn bedoeld als een inperking van de mogelijkheden maar vooral als een bewustwording van bepaalde risico's. Zeg maar: een hulpmiddel om mensen mediawijs te maken. Volgens mij past dat prima bij wat al die anderen daar over gezegd en geschreven hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom