Hoe kleine dingen groot kunnen worden

Wat een prachtig en inspirerend vak heb ik toch. Het biedt me in elk de gelegenheid om met veel verschillende mensen over heel veel boeiende onderwerpen te discussiëren.

Vanmorgen een boeiend gesprek gehad waarin 'even een voorbeeld' voorbij kwam dat prachtig illustreerde hoe ICT werk en leren beïnvloedt. In het voorbeeld ging het over een aanbesteding rond mobiele telefonie in een onderwijsinstelling. Op zich niets bijzonders, tot men er wat verder over ging nadenken. Wat besteden we nu eigenlijk aan? Als iedereen zo'n beetje over een smartphone beschikt en we overal wifi hebben, moeten we dan nog betalen om met elkaar te kunnen bellen? Via mobiele devices kun je immers gratis berichten versturen (Whatsapp, Messenger) of met elkaar beeldbellen (Skype, Facetime). Via een beetje verbinding kun je bestanden met elkaar delen en dus online samenwerken. We hebben het dan over Unified Communications. Wat betekent dat voor de interne maar ook externe communicatie, wat betekent dat eigenlijk voor onze visie op de werkomgeving en dus eigenlijk op werken?
Daar komt nog iets bij, het gaat om een onderwijsinstelling. Studenten groeien op in een wereld waar dit soort zaken steeds gewoner worden, moet daar in het inderwijs geen aandacht aan worden besteed? Moet het onderwijs daar niet op worden ingericht?
Kortom: wat begon als een betrekkelijk eenvoudig iets groeit in korte tijd uit tot een fundamentele visiediscussie.

Ik word daar best heel vrolijk van. Ik zie er in elk geval iets van een kentering in als dergelijke vraagstukken binnen een organisatie leiden tot zulke existentiële discussies. Het zijn geen makkelijke trajecten maar ze kunnen veel energie losmaken!

Voor zo'n organisatie is het zaak zich niet te laten weerhouden door de schijnbare complexiteit van het vraagstuk en mogelijke complicaties. In het Volkskrantmagazine van afgelopen zaterdag stond een mooi artikel waarin nog eens duidelijk werd gemaakt dat social media de sociale verbondenheid tussen mensen niet zomaar vergroot. Mensen, die altijd al een groot netwerk hadden, worden door die social media nog eens gefaciliteerd in dat netwerken en het leggen en onderhouden van nog meer sociale contacten. Daar staat tegenover dat mensen die niet zo sociaal actief zijn, een grote kans hebben door social media nog eens extra gefrustreerd te raken. De kans is groot dat er vrijwel nooit iemand reageert op een tweet of berichtje. Daarmee worden ze nog eens bevestigd in hun betrekkelijke isolement.
Op dezelfde manier zal dat gaan spelen als binnen een organisatie zoiets als unified communications wordt ingevoerd. Sommigen zullen zich bedreigd coelen door dingen waar ze eigenlijk niet goed weten wat ze ermee aanmoeten.
Wel een belangrijk aandachtspunt in het traject maar laat het geen belemmering zijn er mee aan de slag te gaan!