Het probleem van de uitval is opgelost!

Het probleem van de enorme uitval in het onderwijs is opgelost!
Dat zou je haast gaan denken als je de introductie leest van een artikeltje dat onlangs in de 'Etalage van goede ideeën' van de Volkskrant stond. In die rubriek worden mensen gevraagd ideeën op te sturen voor bepaalde problemen en dit keer ging dat dus over de uitval in het onderwijs. En blijkbaar zijn er heeeel erg veel ideeën! Maar dat blijkt dan ook wel uit de website van het Ministerie speciaal gericht op de uitval. In elk geval is het feit dat de uitval van ongekwalifeerde uitstromers (geen startkwalificatie op niveaus 2) de afgelopen jaar gestaagd daalt daar terug te vinden. Maar dat het probleem nou opgelost is...

Het ROC van Amsterdam wordt genoemd als een voorbeeld waar studenten onmiddellijk benaderd worden als ze een dag wegblijven. Ook wordt het VM2-project genoemd, het project waar VMBO-leerlingen doorstromen naar een MBO-2 opleiding maar dan wel op dezelfde locatie. Het idee achter het project is, dat uitval onder meer veroorzaakt wordt door een slechte match tussen de oorspronkelijke en de vervolgopleiding. dat zou hiermee kunnen worden voorkomen. Dit jaar is het eerste cohort van de experimenten begonnen, volgend jaar volgt een tweede cohort.

Er wordt ook uitgebreid aandacht besteed aan het FC XL-experiment, het experiment van het FrieslandCollege waar jongeren een jaar lang dingen kunnen uitproberen. Ook dat concept zie je in verschillende vormen bij meerdere roc's terug, maar dit is wel een heel mooie uitwerking. De aansluiting op een vervolgopleiding is nog wel een lastig punt.

Als je alleen in september en januari kan beginnen, wordt het niks. Aan die flexibiliteit wordt op veel mbo-opleidingen gewerkt, maar zover is het nog lang niet.

Lijkt me wel wat voor een volgende Etalage van goede ideeën: Hoe organiseer je het onderwijs wat flexibeler? Ik stuur wel wat in...

Wanneer werkt crowdsourcing niet?

Op de blog van Erwin Blom verscheen een berichtje over crowdsourcing. De aanleiding was een berichtje van ene Vincent Everts dat er op neerkomt dat hij niet gelooft in de Wisdom of the Crowds of crowdsourcing vanwege de domheid van de massa als het aankomt op aandelenmarkten. Kijk naar de hele kredietcrisis.

Het heeft mij in elk geval ook aan het denken gezet, net als een aantal mensen die op het bericht van Erwin reageerden.
Volgens mij is het appels met peren vergelijken als je het gedrag van aandelenbezitters in de aandelenmarkt wil vergelijken met kenniscommunities. In een kenniscommunity zoals Wikipedia gaat het vooral om het expliciteren van kennis, niet om doen van voorspellingen van bijvoorbeeld beurskoersen. Dat er kennis bestaat over de mechanismen achter koersschommelingen is natuurlijk iets heel anders dan het voorspellen ervan.
Er zijn andere vormen van 'the wisdom of the crowd'. Bij crowdsourcing gaat het om het inschakelen van communities rondom een vraagstuk. Voor de derde vorm heb ik eigenlijk geen naam, het gaat om informatie die beschikbaar komt door het gedrag van mensen op bijvoorbeeld het internet. Een voorbeeldje uit mijn eigen praktijk om dat duidelijk te maken.
Laatst werd ik door iemand gewezen op het feit dat ik in een rapport het woord 'parameterisering' verkeerd had gespeld, het zou 'parametrisering' moeten zijn. Voor mij een heel vreemde spelling. Maar even googlen op beide termen liet een score zien van 4710 voor de eerste tegen 6680 voor de tweede. Hoewel het verschil in dit voorbeeld niet zo groot is, geeft het dat er een grotere waarschijnlijkheid is, dat 'parametrisering' de goede spelling is.

Bij de aandelenmarkten gaat het om het gedrag van mensen. Ondanks bestaande kennis over de mechanismen van beurskoersen gedragen de aandelenbezitters zich niet op basis van die kennis. Het gaat om het verschil tussen macro-rationeel handelen (wat is verstandig vanuit het standpunt van het geheel?) en micro-rationeel handelen (wat is het voordeel voor mij als ik nu mijn aandelen verkoop?). In feite wordt er gehandeld volgens de regels van de speltheorie. Het gaat dus over beslissingen, niet over kennis.

Overigens wordt in het (hierboven aangehaalde) lemma over Wisdom of the crowds op Wikipedia door Surowiecki aangegeven, dat niet alle communities 'wise' zijn en daar wordt met name de aandelenmarkt als voorbeeld aangehaald.

Inspiratie opdoen

Weblogs zijn media, waar je jezelf, je mening, je kennis en nog veel meer kunt presenteren en delen met anderen. Dat roept dan weer reacties op. De meesten reageren via de weblog zelf, anderen doen dat meer rechtstreeks, zoals Etiënne van 't Kruys, die onderstaand mailtje stuurde. De inhoud daarvan was niet privé bedoeld, dus neem ik het met plezier hier over. Etiënne: dank je wel.

Dhr. van den Hurk,
Ik, Etienne, meester op een ZMOK-school in Amersfoort ben ook gek van onderwijsontwikkelingen.
Je website vond ik via google ...
Ik wil graag deze youtube-video's met je delen ... ff prikkelen,
De uitdaging is om ze NIET interessant te vinden ...

1. Ken Robinson - Do Schools Today Kill Creativity?
http://www.youtube.com/watch?v=iG9CE55wbtY

2. Tom Peters: Educate For a Creative Society
http://www.youtube.com/watch?v=h_w4AfflmeM

3. Steve Jobs' 2005 Stanford Commencement Address ...
http://www.youtube.com/watch?v=Hd_ptbiPoXM

4. John Taylor Gatto - Op School Word Je Dom
http://www.youtube.com/watch?v=PnC4t8pxmKo

Yours Truly,

Etiënne van 't Kruys

DOORGAAN!
* I touch the future; I Teach!
* Passion, The First Fundamental
* Wisdom is the principal thing; therefore get wisdom: and with all thy getting get understanding. Proverbs, iv, 7 I ...

Ik vind het geweldig als mensen zo gepassioneerd zijn met hun werk, daar een onderbouwing bij zoeken en dat delen met anderen. Maar toch even reageren!
Etiënne daagt me in het mailtje uit de Youtube-filmpjes NIET interessant te vinden. Ik heb ze (grotendeels) bekeken en inderdaad, ik vind ze interessant (nou ja, sla de eerste zeven en een halve minuut van het Steve Jobs filmpje gerust over, Amerikanen vinden het om een een of andere manier altijd nodig het hele cv te presenteren. Waarschijnlijk om de inhoud van het verhaal kracht bij te zetten 'als iemand met zo'n achtergrond dit allemaal zegt, dan moet het wel waar zijn', zie ook de aftiteling van het laatste filmpje).
Ik vind ze interessant vanwege de boodschap dat het onderwijs vooral creativiteit moet stimuleren. Maar wat ik nou vooral mis in die filmpjes is het 'hoe'. Met wat verwijzingen naar creativiteit, creatieve mensen en wat algemene voorbeelden, ben je er niet. Hoe maak je creatief onderwijs, hoe formuleer je opdrachten, die de creativiteit van leerlingen en studenten echt stimuleert.

En dan nog even los van het thema creativiteit. Als ik gewoon kijk naar de noodzaak van onderwijsvernieuwing vind ik het laatste filmpje van Gatto (met alle respect, Etiënne), een voorbeeld van hoe het niet moet. De boodschap is helder en kan ik grotendeels onderschrijven (onderwijs was vroeger gericht op het disciplineren van mensen zodat ze te werk konden worden gesteld in de industrie, nu hebben we creativiteit nodig, we moeten juist de drop-outs benaderen om onderwijs beter te maken en hen te helpen). Maar om nu een pleidooi te houden om kinderen van school te halen en het als ouder zelf te gaan doen. Met als lichtende voorbeelden Steve Jobs (zie ook het derde fimpje) en Bill Gates. De stelling wordt onderbouwd op basis van voorbeelden van mensen die hun onderwijs niet hebben afgemaakt en toch succesvol zijn geweest. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Het is toch onmiskenbaar dat (goed) onderwijs moet!! Het lijkt op een argumentatie als:
"Er zijn mensen die hun hele leven gerookt hebben en toch negentig zijn geworden. Dus het effect van roken valt wel mee."
Zo'n filmpje zou ik wel willen gebruiken in een les 'kritisch denken' om studenten de manier van argumenteren te laten analyseren !

Kortom: interessante fimpjes en niet alleen om de boodschap.

Productiviteit

Waar een interne studiedag al niet goed voor kan zijn. Veel uitwisseling van informatie vanuit verschillende vakgebieden, een overzicht van ontwikkelingen op terreinen, waar ik zelf niet zo mee bezig ben, bijpraten over interessante projecten en activiteiten. Maar dat is gebruikelijke kost voor een studiedag.
Heel boeiend waren de presentaties waarin verslag werd gedaan van de ITxpo-conferentie van Gartner in Cannes van begin November. Jammer dat ze bij Gartner nog niet helemaal door hebben dat je het als bedrijf in de web 2.0 wereld niet (meer zo) moet hebben van informatie op zichzelf maar van de meerwaarde die je als bedrijf op basis van die informatie kunt bieden. Dat betekent, dat de presentaties alleen maar te downloaden zijn voor de conferentiegangers.

Neemt niet weg dat tijdens onze interne presentaties over die conferentie wat dingetjes voorbijkwamen, die mensen zouden moeten kunnen helpen om beter om te gaan met een informatieoverload. (Oftewel, die tooltjes moeten helpen de productiviteit een beetje te verhogen!) 
Er kwamen er een paar voorbij, die de moeite waard lijken om eens nader te onderzoeken.

De eerste is Xobni (Inbox, maar dan andersom), een plugin voor Outlook, die je helpt je emailverkeer te analyseren. Snel te installeren en op het eerste gezicht een heel handig tooltje. Klik een email aan en je ziet in de zijbalk onmiddellijk wat voor contact je met die desbetreffende persoon al hebt gehad, in wat voor netwerk die persoon zit (op basis van het berichtenverkeer in je eigen mailbox). Je kunt razendsnel zoeken op teksten in het mailtje. Ook zit er een leuke analytics tool in waarmee je allerlei statistieken mbt je eigen mailverkeer kunt bekijken. En een leuke is ook het onderdeeltje 'Share Funfacts'. Daarin worden allerlei wetenswaardigheden gepresenteerd, die je kunt mailen naar één van je contactpersonen (al geloof ik niet dat het nou zo productiviteitsbevorderend is als je allerlei mailtjes gaat sturen op basis van 'Hi Willem, Xobni says I typically respond to you within 2 hours…'.

Zoeken naar informatie schijnt ook zo'n productiviteitsslurper te zijn. Tijdens de presentaties kwam KartOO voorbij, een zoekmachine, die zoekresultaten presenteert in de vorm van een 'cloud' (weer een term, waar je voorzichtig mee moet worden, gezien de plek die cloud computing inmiddels inneemt in de Gartner Hypecycle).
Hoewel KartOO natuurlijk lijkt op de aquabrowser, lijkt het weer een tool die het associatief zoeken verder ondersteunt. Het werkt op basis van Flash. Het biedt de mogelijkheid om verschillende bronnen (internet, plaatjes, video, wikipedia) te raadplegen, door te klikken op de resultaten, zoekresultaten op te slaan, enzovoorts. Er zitten nog wat andere aardigheidjes in, die ik nog wat verder moet uitvogelen.
Als je zo'n tool uitprobeert, gebruik je natuurlijk een zoekterm waar je zelf wat mee hebt, zodat je de resultaten een beetje op waarde kunt schatten. Als je dan je eigen web-log als eerste terugziet, moet het wel een goede tool zijn natuurlijk! :-))

Even een dagje helemaal niks...

Een hardnekkige verkoudheid, mijn stem die even vakantie hield, een langzaam opkomende spit, allemaal signalen die aangeven: 'doe nou eens effe lekker helemaal niks". Het gevoel van 'maar er ligt nog zoveel' liet zich echter niet onderdrukken, zeker niet bij de onaflatende stroom berichten van de Surf Onderwijsdagen, waar ik helaas niet bij kon zijn.
De krant bracht de oplossing. Een prima artikel van Mark Mieras over meditatie als medicijn tegen infostress gaf me het idee: dat moet ik dan maar eens gaan doen.

Toen ik in twintig minuten tijd -luisterend naar mijn eigen ademhaling- drie keer knikkebollend wakker schrok, dacht ik: "Misschien toch maar een dagje lekker niks"

Nou ja, op dit berichtje na dan.

Gezichten achter de blogs

Het zal ongetwijfeld een van de meest populaire onderwerpen zijn van vandaag binnen de edublogwereld: het Edublogdiner 2008. Maar wat wil je? Dertig mensen met een passie voor onderwijs en een blijkbaar onbedwingbare behoefte om hun eigen verhaal, hun ervaring te presenteren via een weblog. En hoewel virtueel de degens nogal eens gekruist worden bleek daar niets van tijdens het etentje.
Eindelijk eens de gezichten achter de blogs. Gerard Dummer en Paul Laaper, nu dan toch eens kennisgemaakt met Jeroen van Beijnen. En die man met die bril, dat is natuurlijk John van Dongen. Maar ook veel nieuwe gezichten met nog verborgen verhalen, ongetwijfeld de moeite waard om eens op te zoeken. Een doorsnee van PO, VO, MBO en HBO, van mannen en vrouwen, van jong en oud, allemaal in één community. Maar tegelijkertijd individueel en onafhankelijk, zoals het hoort. Want toen bleek dat een sponsor voor het diner vriendelijk was bedankt en het aanbod was afgeslagen was de groep behoorlijk eensgezind (hoewel menig portemonnee blijkbaar toch even moest slikken).

Tijdens het diner werden vele ervaringen gedeeld. Zo moest ik bij het verhaal van René van der Burgt van de Avans Hogeschool denken aan de presentatie van University of Maryland Washington (op Educause). Daarin werd een succesverhaal verteld over de manier waarop blogs werden ingezet ter ondersteuning van het onderwijs. Het werkte daar als een olievlek.
René vertelde over de nieuwe marketingopleiding, Advanced Business Creation, waarbij web 2.0 niet alleen wordt gebruikt ter ondersteuning van het onderwijs maar zelfs deel uitmaakt van de opleiding én het opleidingsconcept. De blog die de studenten daar moeten opzetten en bijhouden, dient tegelijkertijd als promotiemedium voor de opleiding zelf en vervangt de standaard website van menig andere opleiding.
Het enige wat ik een beetje jammer vind, is dat René zelf geen blog bijhoudt over zijn eigen ervaringen als docent nieuwe media. Misschien dat hij op het volgende diner daarover goed nieuws heeft...

Competent City 2008

Het was vandaag CompetentCity in Nijkerk (of all places...). Een conferentie met een heel groot aantal bezoekers rond het centrale thema 'competentiegericht onderwijs'. Ik realiseer me, dat de meeste conferenties die ik de laatste jaren heb bezocht, vooral in het teken stonden van ICT. Dat was dus hier niet het geval en dus voor mij best wel weer eens verfrissend.

Veel mensen gezien en gesproken, ideeën uitgewisseld en inspiratie opgedaan rondom de onderwijscatalogus, momenteel een hot item!

De keynote was van Adjied Bakash, trendwatcher. Ik heb eerder al iets over het boek Megatrends Nederland van Bakash gezegd. Daar werd ik niet vrolijk van, maar goed. In de presentatie van vandaag haalde Bakash 3 trends aan in het kader van het thema van vandaag:

• De nieuwe economische wereldorde
• Life Long Learning
• Leven zonder olie

Het zal wel aan mij liggen. Bakash is een goed verteller, brengt wat humor in het geheel ('je hebt vast nooit gedacht dat je nog eens van een Surinamer moest horen dat je langer moet gaan werken!' of 'eerlijk gezegd bevalt me die Surinamisering van het klimaat wel') en noemt relevante ontwikkelingen die doorgetrokken worden naar de toekomst en doet dat met een positieve insteek (de economische crisis als kans, de start van een nieuwe periode van voorspoed). De ontwikkelingen worden onderbouwd met kenmerkende perioden in het verleden. Daarbij wat rake filmpjes voor de afwisseling.
Wat wil je nog meer? Eigenlijk weet ik het niet. En toch word ik er niet zo warm van. Misschien wel omdat hij een beetje fragmentarisch is. De ontwikkelingen, die genoemd worden onder de kop 'Life Long Learning' hebben helemaal niks met Life Long Learning te maken. Het zijn ontwikkelingen (vooral technologische, genetische of nanosnufjes), die het nodig maken dat mensen zich levenslang blijven ontwikkelen. Maar dat maak ik er zelf van, Bakash zelf komt niet verder dan dat MBO'ers nodig zullen zijn in die bedrijfstakken. Maar iedereen vond het leuk, dus verder niet zeuren.

De presentatie van Jan Gerritsen van ROC Aventus was goed opgezet, gaf de problematiek en de oplossingen in een kort tijdsbestek helder weer. De kern van het verhaal was de beoordelingssystematiek. Die werd gebruikt als kapstok om de flexibiliteit van het onderwijs aan op te hangen. Dat is weer eens wat anders dan bijvoorbeeld het onderwijsmagazijn of de examinering (die overigens in het verhaal ook aan bod kwamen).
Bij de Toerisme opleiding van Aventus (want daar speelt het verhaal) wordt gewerkt met een relatief eenvoudige beoordelingssystematiek. Een student heeft een basisniveau als hij in staat is delen van werkprocessen zelfstandig met goed gevolg af te leggen, hij heeft een gevorderde niveau als dat op het niveau van werkprocessen lukt en competent als kerntaken zelfstandig met goed gevolg kunnen worden afgelegd.
Dat vormt de basis voor de 'menukaart' waarop de werkprocessen en kerntaken vanuit de kwalificatiedossiers zijn weergegeven met de beoordelingsniveaus in drie kolommen daarachter.
De menukaart kunnen worden gebruikt om de voortgang van een student te volgen maar ook om BPV-bedrijven te toetsen op een relevante beroepscontext.
De voortgang weergegeven in de menukaart biedt ook inzicht in de ontwikkeling, die een student nog moet doormaken. Op basis daarvan kan een keuze worden gemaakt uit de onderwijscatalogus.
Tijdens de presentatie gaf Gerritsen al aan dat er nog een aantal zaken verder uitgewerkt moet worden, met name op het gebied van de onderwijslogistiek en de ondersteuning met ICT. Er is nog wat denk- en ontwikkelwerk nodig...

Een presentatie van de KPC-groep over flexibilisering was natuurlijk ook verplichte kost. KPC-groep heeft een Quickscan Onderwijslogistiek ontwikkeld die een eerste beeld geeft of de logistiek ' in evenwicht is'. Het is geen tovermiddel maar geeft input voor discussies. Ik ga het in elk geval nog eens nader onderzoeken!
In de rest van de presentatie werden de bouwstenen van een goede logistiek één voor één onder de loep genomen. Het ging daarbij om:

• Curriculum (en curriculumdecompositie)
• HRM
• Inzet van middelen
• Organisatie
• Meting & monitoring

Eerlijk gezegd bleven de onderwerpen in de presentatie net iets te oppervlakkig. Onder de motorkap zit veel meer waar ze best wel goed over nagedacht hebben maar wat hier niet helemaal over het voetlicht kwam.
Tijdens de presentatie werden wat filmpjes getoond waarvan ik jullie het eerste niet wil onthouden: 'roltraplogistiek'.

En verder? Prima dag, goed georganiseerd, en er zal vast meer te lezen zijn bij Willem of Karin.

Orlando: epiloog

Vijf dagen Orlando leken wel een maand. Met een propellorboot door de moerassen van Florida, een rally met Obama en Clinton. Een conferentie met 7000 mensen en een muziekfeest in de Universal Studios. 'Been there, seen that'.

Hoewel ik nog wat spinnenwebben achter mijn ogen voel, is de jetlag er toch wel grotendeels uitgeslapen. En wat neem ik nou mee van dat alles?
In elk geval weer een hele hoop nieuwe kennissen, veel indrukken, nieuwe ideeën om over na te denken. Die komen te zijner tijd wel weer hier aan bod. Orlando heeft een prachtig conferentiecentrum. Daar verdwaal je in voor je er achter komt dat je in het verkeerde deel zit: het andere deel staat aan de andere kant van de weg en is nog een keer zo groot.

Een beetje dubbel gevoel houd ik er altijd wel aan over. Het was de moeite waard en maar ook wel erg ver weg voor een paar dagen conferentie. En dan Amerika. En land van onbegrensde mogelijkheden maar wel een land, dat zijn welvaart koopt met een hypotheek op de toekomst van pakweg $ 10 triljoen en een enorme 'footprint' op het milieu. Nou heb ik een paar van mijn indrukken van Amerika al eerder weergegeven en zijn er genoeg nieuwe te vertellen. Van huizen, die ondersteboven staan, 30.000 hotelkamers in één stad (met een nieuw Hilton in aanbouw), waar alles van regeltjes en waarschuwingen aan elkaar hangt. Mensen zijn erg vriendelijk op het oppervlakkige af maar als er iemand valt steekt niemand een vinger uit, bang om te worden aangeklaagd bij een verkeerde handeling (gehoord van iemand die het meegemaakt heeft).

Ik ben benieuwd naar de toekomst, de verkiezingen. Nu ik eenmaal bij een rally van Obama geweest ben en me daarvoor als belangstellende had aangemeld op een website, krijg ik dagelijks mailtjes van Obama zelf, van Joe Biden, en zelfs van Michelle Obama. Ik heb ze nog wat tips gemaild, met name over het onderwijs. Eens kijken of dat helpt. Want dan kom ik met alle plezier weer eens terug...

Uncommon Thinking for the Common Good

'Uncommon Thinking for the Common Good' was het centrale thema van de Educause conferentie 2008. Ik realiseer me, dat ik over veel minder presentaties heb bericht dan ik heb bezocht en zeker minder dan ik oorspronkelijk van plan was. Na thuiskomst heb ik nog eens gekeken naar de website van de conferentie om op zoek te gaan naar wat presentaties. En wat blijkt, van de keynotes en featured speakers zijn opnamen gemaakt die te bekijken zijn op de website. Dat scheelt weer in het wegwerken van mijn achterstand!

Op openingspresentatie van V.S. Ramachandran was een geweldige presentatie over de werking van de hersenen. Sommigen vonden het jammer dat het verband met onderwijs wat minder uit de verf kwam maar dat was wat mij betreft geen enkel bezwaar. Dit ging over leren op het meest basale niveau: het leggen van verbindingen in de hersenen.

Verder heb ik een aantal boeiende en minder boeiende presentaties gevolgd.

• Een presentatie, die ik heel intrigerend vond, was die van Larry Hincker van Virginia Tech. Virginia Tech werd op 16 april 2007 wereldnieuws toen een student daar 33 mensen doodschoot en nog een aantal verwondde. De presentatie ging in op de gebeurtenissen, de noodzakelijke communicatie daaromheen, de maatregelen tijdens en achteraf. Waar je niet bij stilstaat is, dat je als communicatieverantwoordelijke ook moet gaan nadenken waar de trucks voor de satellietverbindingen moeten worden geparkeerd, wat je aanmoet met die talloze journalisten, die troch ook moeten eten en drinken en sanitaire voorzieningen nodig hebben, kortom, de hele logistiek rond die communicatie. Maar ook, wat doe je met de website? Met internettoegang voor betrokkenen (journalisten)? Tijdens de presentatie werd ook ingegaan op de noodzaak van een crisiscommunicatieplan, beveiliging, waarschuwingssystemen, enzovoorts.
  Het was overigens duidelijk terug te zien in de resultaten van het jaarlijkse onderzoek naar de ontwikkelingen van IT in het onderwijs, dat beveiliging en waarschuwingssystemen ineens een grote sprong hadden gemaakt.
• Een aardige presentatie was die van Sara 'Intellagirl' Robbins. Daar had ik zelf wel al over geblogd.
• Sommige presentaties zijn achteraf gezioen nauwelijks de moeite waard geweest. De tweede keynote van Moira Gun bleek een misser. De presentatie over Cyberlearning van Christine Borgman bleek ook niet zo'n succes. Toen ik achteraf door het programma bladerde en hem daar tegenkwam en dacht 'dat zal ook wel boeiend geweest zijn', ben ik even een stukje van de online presentatie gaan bekijken. Toen kwam ik er achter, dat ik er zelf bij geweest was...

Een van de absolute hoogtepunten was de keynote van Freeman Hrabowksi. Dat is nog eens presenteren. Een aanrader voor iedereen, die er niet bij was of het nog een keertje zou willen zien. En als 'blauwdrukdenker' vond ik het natuurlijk geweldig dat hij duidelijk maakte dat er veel meer gedaan moest worden met beschikbare informatie. Als uit analyses blijkt dat veel onvoldoendes worden gehaald door studenten, die maar weinig gebruik maken van de beschikbare digitale leerbronnen is de boodschap duidelijk: "Als je wilt slagen zul je moeten inloggen"!

Er waren nog meer presentaties. Over het educatief gebruik van blogs. En nog eentje over het opzetten van een cursus in de vorm van een game (iets anders dan gamen, natuurlijk). De eerste was goed, de tweede (als presentatie) erg slecht, maar er werden wel wat leuke dingen genoemd.

Als conferentie is Educause redelijk geslaagd. Als je in staat bent wat door de presentaties heen te kijken, de trends er probeert uit te halen en er met anderen op reflecteert, ook in de context van de huidige situatie (kredietcrisis, presidentsverkiezingen), is het zeker de moeite waard geweest! En dat staat dan nog los van het feit, dat we even uit onze eigen omgeving zijn geweest met een hele club boeiende mensen!