Orlando: epiloog

Vijf dagen Orlando leken wel een maand. Met een propellorboot door de moerassen van Florida, een rally met Obama en Clinton. Een conferentie met 7000 mensen en een muziekfeest in de Universal Studios. 'Been there, seen that'.

Hoewel ik nog wat spinnenwebben achter mijn ogen voel, is de jetlag er toch wel grotendeels uitgeslapen. En wat neem ik nou mee van dat alles?
In elk geval weer een hele hoop nieuwe kennissen, veel indrukken, nieuwe ideeën om over na te denken. Die komen te zijner tijd wel weer hier aan bod. Orlando heeft een prachtig conferentiecentrum. Daar verdwaal je in voor je er achter komt dat je in het verkeerde deel zit: het andere deel staat aan de andere kant van de weg en is nog een keer zo groot.

Een beetje dubbel gevoel houd ik er altijd wel aan over. Het was de moeite waard en maar ook wel erg ver weg voor een paar dagen conferentie. En dan Amerika. En land van onbegrensde mogelijkheden maar wel een land, dat zijn welvaart koopt met een hypotheek op de toekomst van pakweg $ 10 triljoen en een enorme 'footprint' op het milieu. Nou heb ik een paar van mijn indrukken van Amerika al eerder weergegeven en zijn er genoeg nieuwe te vertellen. Van huizen, die ondersteboven staan, 30.000 hotelkamers in één stad (met een nieuw Hilton in aanbouw), waar alles van regeltjes en waarschuwingen aan elkaar hangt. Mensen zijn erg vriendelijk op het oppervlakkige af maar als er iemand valt steekt niemand een vinger uit, bang om te worden aangeklaagd bij een verkeerde handeling (gehoord van iemand die het meegemaakt heeft).

Ik ben benieuwd naar de toekomst, de verkiezingen. Nu ik eenmaal bij een rally van Obama geweest ben en me daarvoor als belangstellende had aangemeld op een website, krijg ik dagelijks mailtjes van Obama zelf, van Joe Biden, en zelfs van Michelle Obama. Ik heb ze nog wat tips gemaild, met name over het onderwijs. Eens kijken of dat helpt. Want dan kom ik met alle plezier weer eens terug...