Het was op 7 februari 1980 dat ik even voor half negen in de docentenkamer van de RK Mavo in Someren met een kopje koffie in mijn trillende vingers de minuten zat af te tellen voor ik al het geleerde in mijn opleiding Biologie en Scheikunde aan de Nieuwe Lerarenopleiding voor het eerst echt in de praktijk zou gaan brengen. Gratis nog wel (in die tijd was er een bezuiningingsmaatregel getroffen dat de eerste twee weken vervanging voor een zwangerschapsverlof niet betaald zouden worden).
Het waren zware tijden. Alles wat ik geleerd had, leek als sneeuw voor de zon verdwenen. Hoe zette je ook alweer een les op? Hoe houd je orde? Hoe pastte je de onderwerpen in een examenprogramma? Ik weet nog dat ik de maandag- en woensdagnachten slecht sliep omdat ik op dinsdag en donderdag klas 3C voor mijn neus kreeg.
Na twee en een half jaar kreeg ik de gelegenheid omover te stappen naar het laboratoriumonderwijs. Een perfecte kans om nog eens een keer helemaal opnieuw te beginnen. Maar ook daar had ik zo mijn leermomenten. Toen ik daar weer een jaartje of twee had meegedraaid begon ik pas echt het gevoel te krijgen dat ik het in mijn vingers had. Dat deed me toen weer terugdenken aan een van mijn stagebegeleiders: "Je moet er een jaar of vijf voor uittrekken om het echt in je vingers te krijgen. Als het dan nog niet lukt, ga dan wat anders doen!"
Alles bij elkaar heb ik een jaar of 18 daadwerkelijk voor de klas gestaan. Er kwamen echter nieuwe uitdagingen, nieuwe kansen. Het lesgeven zelf raakte steeds meer op de achtergrond. Maar al die dertig jaar ben ik met hart en ziel betrokken geweest bij het onderwijs.
Ik heb er nog wel eens over gefilosofeerd om nog een paar jaar voor de klas te gaan staan. Opnieuw het verhalen vertellen, leerlingen bezig laten zijn met het mooiste vak dat er is: biologie. Wie weet, komt het er nog een keertje van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom