Onderwijs op de tekentafel (2)

Soms word je wel heel erg letterlijk op je wenken bediend! Schrijf ik gisterenavond naar aanleiding van de Nationale Denktank over onderwijs nog, dat we het onderwijs eens helemaal op de tekentafel moeten leggen, vind ik vanmorgen alweer een berichtje bij Wilfred Rubens over Alvin Toffler. Vanuit de link kom ik bij het onderliggende verhaal: Future School: Reshaping Learning from the Ground Up.

In het interview geeft Toffler zijn visie op het onderwijs. Wilfred haalt al enkele zaken aan. Het hele artikel is heel herkenbaar vanuit mijn ervaringen van de afgelopen maanden met Flexibel Leren en de voorbereidingen voor een simulatie van een flexibele onderwijsinstelling.

It's open twenty-four hours a day. Different kids arrive at different times. They don't all come at the same time, like an army. They don't just ring the bells at the same time. They're different kids. They have different potentials. Now, in practice, we're not going to be able to get down to the micro level with all of this, I grant you, but in fact, I would be running a twenty-four-hour school, I would have nonteachers working with teachers in that school, I would have the kids coming and going at different times that make sense for them.

The schools of today are essentially custodial: They're taking care of kids in work hours that are essentially nine to five -- when the whole society was assumed to work. Clearly, that's changing in our society. So should the timing. We're individualizing time; we're personalizing time. We're not having everyone arrive at the same time, leave at the same time. Why should kids arrive at the same time and leave at the same time?

In het historisch overzicht, dat Toffler van het onderwijs schetst, haalt hij de relatie met het industriële systeem aan.

Well, ...(industrial discipline means)... you've got to show up on time. Out in the fields, on the farms, if you go out with your family to pick a crop, and you come ten minutes late, your uncle covers for you and it's no big deal. But if you're on an assembly line and you're late, you mess up the work of 10,000 people down the line. Very expensive. So punctuality suddenly becomes important.
...In school, bells ring and you mustn't be tardy. And you march from class to class when the bells ring again. And many people take a yellow bus to school. What is the yellow bus? A preparation for commuting. And you do rote and repetitive work as you would do on an assembly line.

Dat doet me denken aan wat Marc Vermeulen een keer zei over het 'hidden curriculum'. Zijn waarschuwing indertijd was, dat je met een nieuw systeem ook veel (goede) dingen weggooit die in het hidden curriculum zitten.

Zelf heb ik zo mijn twijfels ten aanzien van het pleidooi van Toffler om het publieke onderwijssysteem overboord te gooien. De publieke sector heeft immers als taak te voorzien in de basisvoorwaarden van een goede samenleving als die niet gerealiseerd kunnen worden door de private sector. Ik voel niet zoveel voor een onderwijssysteem, dat winstgevendheid moet worden opgezet. Daarmee bedoel ik niet te zeggen dat onderwijs niet winstgevend is. Kijk alleen maar naar de relatie tussen opleidingsniveau en later inkomen. Maar de private sector laat zich minder gelegen liggen aan die maatschappelijke winst, die is meer geïnteresseerd in directe winst, de krenten in de pap, dus.

Voor de rest: boeiend verhaal. Meenemen in het hele redesign van het onderwijsbestel en het onderwijs zelf!