En de ene discussie woedt nog vrolijk voort, komt de volgende alweer opzetten: de vroege schoolkeuze.
In een brief aan de Tweede Kamer geeft Plasterk een overzicht van de stand van zaken in het onderwijs met allerlei ingezette of voorgenomen maatregelen. Tal van onderwerpen passeren de revue, van de investeringen in docenten, contacturen, strengere exameneisen, taal en rekenen, enzovoorts.
Aan het einde van de brief wordt -bijna terloops- ingegaan op de vroege schoolkeuze en het voornemen van Plasterk daar onderzoek naar te laten doen.
En een commentaar dat daar dan weer loskomt. Nog zonder precies te weten wat er speelt worden oude middenschool- en basisvormingskoeien van stal gehaald. Onderwijssocioloog Paul Jungbluth van de Universiteit snapt het beter:
Jungbluth maakt een vergelijking met het halen van het rijbewijs. Aan iedereen worden dezelfde eisen gesteld. De één heeft daar alleen 10 lessen voor nodig, de ander 100. In het onderwijs is dat nu niet zo, zegt Jungbluth. „Daar geeft men een vast aantal lessen en zegt als dat klaar is: dit is het.”
Als we het hebben over flexibiliteit van het onderwijs als 'het zorgen, dat elke leerling krijgt wat hij nodig heeft om succesvol het onderwijs te kunnen doorlopen', dan moet het toch niet zo moeilijk zijn om te bedenken dat er al veel te winnen is met eenvoudige oplossingen. Een verlengd traject, zeg maar een groep 9 voor basisschoolkinderen die gewoon nog niet ver genoeg zijn om de grote oversteek te wagen.
We zijn er zelf een paar jaar geleden ook naarstig naar op zoek geweest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom