Uit ervaring kan ik zeggen dat ik veel inspiratie opdoe bij mijn kinderen. Zo af en toe laat ik ze in een presentatie voorbij komen. En zo af en toe in een weblog...
Mijn jongste dochter Imke zit op het Jorislyceum in Eindhoven, Officieel Pleincollege St Joris. De school is één van de cultuurprofielscholen zoals die door de KPC-groep worden ondersteund. Dat betekent, dat de leerlingen kunnen meedoen aan projecten op het gebied van topsport of kunst en cultuur.
Waarom in mijn weblog? Gisteravond ben ik naar een voorstelling geweest van de KC-groepen in een officiële schouwburg. Een openingsact van een rockband die zo even een stukje Dreamtheater weggeeft, verder dans, drama, komische acts. Vier brugklasleerlingen die met een paar kleine tussendooracts de hele zaal aan het lachen krijgen met hun geweldige mimiek. Wat zonde dat ik geen fototoestel had.
En toen kreeg ik dat gevoel: hier staan een paar leerlingen een soort meesterproef te doen. Dit is talentontwikkeling van de bovenste plank. Niet alleen leren ze allerlei technieken en vaardigheden, hier wordt ook gewerkt aan presentatie, zelfvertrouwen, passie.
Wat ook indruk maakte was een presentatie van de tweedejaars groep over het thema 'Tegenstellingen'. Met een aantal vernuftige monologen wordt een aantal tegenstellingen gepresenteerd. Van een kind in China dat 7 dagen in de week moet werken om armbandjes te maken tegenover een kind dat haar vader verfoeit omdat ze niet meer dan een armbandje krijgt voor haar verjaardag. Een jongen, die verzot is op wapens en zelf wel eens met een tank wil rijden terwijl een ander kind verslag doet van een bloedbad in Ruanda. Het Heizeldrama komt voorbij, Auschwitz, een kind dat te lui is om vakken te vullen terwijl een ander wacht op klanten in passerende auto's.
Zo krijgen ook maatschappijleer of geschiedenis betekenis.
Achteraf vertelt Imke over de aanpak. Brainstormen, groepswerk, geven en nemen. Elkaar feedback geven over hoe je een met bepaalde houding iets kunt duidelijk maken of hoe je een zin precies die lading geeft die het nodig heeft.
Zo kun je als trotse vader én als onderwijsprofessional genieten van waar het in het onderwijs eigenlijk over moet gaan: talenten ontwikkelen, passie, betrokkenheid, respect.
Was een heel goede avond...
Mooi bericht Jef, en heel herkenbaar! Ook ik haal vaak de ervaringen van mijn zoon (17) aan om zaken te illustreren. Hij is zo'n kid zoals we die vaak beschrijven, veel meer dan z'n zus van bijna 23 die wat digitale leeftijd bij wijze van spreken dichter bij mij lijkt te staan dan bij hem...
BeantwoordenVerwijderen