'Bloggen, goed voor u'

De laatste tijd komt het er een stuk minder van: het bijhouden van mijn weblog. Gewoon, druk met mijn werk. Ik kom er achter dat het werk van een adviseur best wel wat 'kruim kost'. Werkte ik in mijn vorige baan nog op fietsafstand van mijn werk, nu is het toch een uurtje of 2, 2½ van deur tot deur. Door die lange dagen blijft er minder tijd en minder energie over om aan andere dingen, zoals het bloggen, te besteden. (Dat overkomt anderen blijkbaar ook...)

Wellicht valt het anderen ook op? Toen ik laatst een website postte op del.icio.us vond ik daar tot mijn verrassing een voor mij geposte link van Wilfred Rubens: 'Blogging - it's good for you' uit Scientific American (waarvoor mijn dank aan Wilfred).
Het artikel gaat in op de gezondheidseffecten van bloggen: schrijven over je eigen stressfactoren helpt je om er mee om te gaan. En natuurlijk hopen professoren meer relaties te kunnen aantonen tussen het bloggen en de effecten op de gezondheid nu er zo ontzettend veel mensen zijn, die het doen.

Scientists now hope to explore the neurological underpinnings at play, especially considering the explosion of blogs. According to Alice Flaherty, a neuroscientist at Harvard University and Massachusetts General Hospital, the placebo theory of suffering is one window through which to view blogging. As social creatures, humans have a range of pain-related behaviors, such as complaining, which acts as a “placebo for getting satisfied,” Flaherty says. Blogging about stressful experiences might work similarly.

Tja. Blijven bloggen dus. Alleen, om nu allerlei verhaaltjes te gaan schrijven over de stress die ik ondervind over het feit dat ik te weinig tijd overhoud om te bloggen...
Voor mensen, die regelmatig bloggen, zal het duidelijk zijn dat het niet alleen gaat over het schrijven van de stukjes zelf. Ook het vinden van bronnen, het nadenken, het leggen van verbanden, het laten rijpen van een stukje, checken van de bronnen, terugzoeken van andere berichten die je ergens gelezen hebt, dat alles hoort erbij. Hartstikke leuk om te doen en daarom best frustrerend als je het gevoel hebt dat je de fut niet hebt om er weer eens voor te gaan zitten. En al die uren in de trein? In de praktijk blijkt dat de trein niet de meest optimale plaats is om stukjes te schrijven, je kunt niet op internet om de dingen af te maken.
Ik ga er van uit dat het de aanloop is van mijn oude naar mijn nieuwe (werk-)situatie, een kwestie van een nieuwe balans vinden. En ergens in die balans moet ook het bloggen weer een plekje krijgen.

Het werkt trouwens wel, even bloggen. Nu dit stukje er toch weer staat, merk ik dat het weer 'smaakt naar meer'. Toch nog eens even kijken, of er nog wat andere leuke dingen te vinden zijn, waar over te schrijven valt...