Karin Winters reageert op het bericht over onderwijsarchitectuur:
"De waan van de dag in docententeams, onderbezetting en (mijn stokpaardje) onvoldoende kennis en vaardigheden mbt ICT in het onderwijs, maken dat de visie niet omgezet wordt naar de wil/kunde om uit te voeren."
Helemaal mee eens. Maar waar komen die waan van de dag en onderbezetting vandaan? Heeft dat niet heel veel te maken met het met 'houtjes-touwtjes-werk' moeten repareren van dingen die door een slechte organisatie blijven liggen of juist worden veroorzaakt? De dingen goed organiseren betekent dus juist dat onderwijsprofessionals aan de slag kunnen met de dingen waar ze goed in zijn, zonder zich druk te hoeven maken over allerlei randvoorwaarden. En de waan van de dag lijkt ook veel op de verzuchting van een bibliotheekmedewerker die aangeeft geen nieuwe medewerker te kunnen inwerken omdat hij het te druk heeft! Dat betekent dus: keuzen maken!
Onvoldoende vaardigheden en kennis ten aanzien van ICT wordt overal geconstateerd. Maar ligt die verantwoordelijkheid wel (altijd) bij de docent? Worden niet ergens de verkeerde keuzen gemaakt als er systemen geïmplementeerd worden die niet door mensen met een zekere basiskennis van ICT, wat aanvullende scholing en een dosis gezond verstand kunnen worden gebruikt?
Natuurlijk. Voor 'Jantje met de nieuwe hamer is alles een spijker'. Ik wil niet beweren dat onderwijsarchitectuur de oplossing is voor alle problemen in het onderwijs. Maar het is wel een hele goede kapstok om een hoop problemen nou eens structureel aan te pakken.
ook hier met je eens, ik schreef ook: we moeten de goede vraag stellen, wat heb je nodig om je onderwijs handen en voeten te geven. Bewezen is al heel lang dat dwingend professionaliseren (ECDL) geen zin heeft, als er bijvoorbeeld alleen intrumenten opgelegd worden die met bedrijfsvoering te maken hebben (850 uren registratie, BPV) en dat zijn instabiele bouwsels die niet gebruiksvriendelijk zijn (veel handelingen) blijft er geen tijd en vooral door teleurstellingen geen zin over om met echte onderwijsinnovatie met behulp van ICT in te zetten. Welke docent zou er nu niet juichen bij gedigitaliseerde toetsing, competentiemeting en alle registratie in 1 instrument? zonder steeds gefrustreerd te roepen dat iets niet werkt.
BeantwoordenVerwijderenWe worstelen allemaal nog steeds met CGO en er liggen dus nu grote kansen voor onderwijsondersteuning met behulp van ICT, als we maar luisteren naar de vraag of de goede vraag weten te stellen, dan kunnen we ook standaardisering waar maken. Draagvlak bij management vertaalt zich jammergenoeg niet direct op de werkvloer, Ja zegen is ook ja doen.
Als de noodzaak ingezien wordt, gaan de docenten mee en wat mij betreft soms met een klein dwingend duwtje.(of liever de enthousiaste docent belonen en uitgaan van de olievlekwerking)