Instituut voor Beeld en Geluid
De bijeenkomst vond plaats in het immense Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum. Het eerste deel van het programma werd besteed aan een rondleiding door dat instituut. Daarbij werd ook veel aandacht besteed aan het gebouw (je weet wel, dat prachtige gebouw met die gekleurde glazen panelen aan de buitenkant). Indrukwekkende architectuur, mooie vormgeving, inspirerende omgeving. In het gebouw is het nationaal audiovisueel archief ondergebracht. Bijna 46 km aan stellingen met video van 60 jaar tv-historie. Goed voor 700.000 uur tv! En dat groeit voortdurend, al hoeven er geen nieuwe archiefkasten meer bij te komen omdat alles tegenwoordig meteen digitaal wordt opgeslagen. Het instituut fungeert daarom ook als kennisinstituut en levert ook allerlei online onderwijsdiensten aan. Daarbij speelt ook Kennisnet een rol.
Een bijzondere ervaring was het om vervolgens door de 'experience' te wandelen. Een interactieve tentoonstelling met oude afleveringen van kinderprogramma's (jeugdsentiment), maar ook de gelegenheid om eens vanaf een autocue het nieuws te lezen, om als ster een keertje op te komen of mee te doen aan een quiz. Op een slimme manier wordt met behulp van een ring met een rfid-chip een persoonlijke website opgebouwd met een aantal van de experiences die je beleefd en die je later nog eens kunt bekijken en delen met anderen. Achter de hele tentoonstelling zit een doordacht onderwijskundig concept op basis van educatie, entertainment, esthetiek, escapisme (onderdompeling).
De moeite waard om er een keertje naar toe te gaan!
Martijn Aslander
Onderdeel van het programma was een presentatie van Martijn 'Lifehacker' Aslander. Ik kan hier alleen een impressie geven van het verhaal omdat het te snel ging en eigenlijk te leuk was om voortdurend te typen op mijn iPad.
Met een korte introductie werd de toon gezet: met wat simpele vragen aan het publiek maakte Aslander op een ludieke manier duidelijk dat het overgrote deel van de kenniswerkers (en dus het publiek) veel te weinig gebruik maakt van de mogelijkheden die er zijn om tijd te sparen, kennis te verwerven en te delen. Hij wil daar zelf ook geen geld meer voor vragen.
Hij introduceerde zichzelf als een superloser: geen opleiding, maar wel ondernemer op zijn 15de, als organisator van allerlei activiteiten en feesten. Verder is het gewoon een kwestie van fouten maken, veel fouten maken, daar leer je van. "Als je in zeven sloten tegelijkertijd loopt, kom je er vanzelf achter dat de meeste sloten helemaal niet zo diep zijn en dat je genoeg vrienden hebt om je uit die diepe sloten te halen!"
De kern van zijn manier van werken is heel eenvoudig. Kijk of dingen simpeler gedaan kunnen worden en dan met name door gebruik te maken van je netwerk. Daarbij gaf hij een leuk voorbeeld hoe Greenpeace veel meer rendement uit hun donateursnetwerk zou kunnen halen. "Gebruiken jullie veel pennen? Kost zeker wel wat? Waarom vraag je niet al je donateurs een pen op te sturen? Heb je in een keer genoeg voor tien jaar. En jullie betalen natuurlijk nogal wat voor dit pand? Zou er geen vastgoedmakelaar tussen je donateurs zitten die een leegstaand pand best voor een jaartje ter beschikking wil stellen? Staat nu toch leeg, is ook nog reclame. Elk jaar verhuizen? Zou er niet een donateur zijn met een vrachtauto?" Enzovoorts.
Hij liet de kracht van het netwerk zien aan de hand van een ideetje dat hij kreeg. Een IPad is natuurlijk een leuk ding maar je moet nog eens $30 neertellen voor een standaard om hem rechtop te kunnen laten staan. Op vrijdag kreeg hij het idee om een simpel houten blokje met een sleuf te laten maken door een bevriende knutselaar om de hoek. Op zaterdag was dat ding gemaakt. Diezelfde dag had hij een website, waarop hij dat ding aanbood voor €4. Op zondag stond er een bericht op een bekende website en gingen er allerlei tweets de wereld rond. Op maandag kwamen de bestellingen binnen vanuit 21 landen...
De wereld verandert razendsnel, er komen steeds meer mogelijkheden en hulpmiddelen, met name doordat mensen een idee krijgen over iets wat sneller, leuker, beter, anders kan en dat ook willen delen met anderen. Dat is in feite de kern van lifehacking, waar hij (samen met anderen) enkele boeken over heeft geschreven. "Die boeken moet je vooral downloaden en rondsturen aan al je vrienden en kennissen. En vooral niet zelf lezen. Na week vraag je aan een vriend, wat die nou de beste tip in zo'n boek vond en of die dat eens voor wil doen..."
Meer informatie ook op http://Bit.ly/links-Martijn
Diner pensent
Het laatste onderdeel van het programma was een 'diner pensent'. Een driegangen diner vergezeld door drie stellingen waarover aan de tafels tijdens het eten gediscussieerd kon worden. Tussen de gangen door werd een klein debat gevoerd tussen (aangewezen) voor- en tegenstanders van de stelling. De stellingen waren op zichzelf eenvoudig maar als je vooraf verklaard voor- of tegenstander moet zijn, valt dat niet mee.
Je kunt heel genuanceerd denken over stellingen als 'de werkomgeving moet zich aanpassen aan de mens', 'er moeten technology cops worden aangesteld op scholen' of 'leermethoden moeten gratis zijn'. In elk geval leidt het tot tal van interessante discussies en het uitwisselen van ideeën en standpunten:
- Een werkomgeving moet zich niet alleen aanpassen om het mensen alleen maar makkelijker te maken, het moet ze ook blijven uitdagen (denk aan Nicholas Carr).
- Technology cops zijn niet nodig, tenzij je de leerlingen zelf laat bepalen en bewaken hoe een netiquette er uit moet zien. Tegelijkertijd is er ook de constatering dat het onderwijs het zich op een een of andere manier kan veroorloven om nauwelijks gebruik te maken van de mogelijkheden van de te technologische ontwikkelingen.
- En gratis methoden? Niets is echt gratis, als jezelf de de leermiddelen op internet bij elkaar moet sprokkelen om een beetje kwaliteit te krijgen betaal je het uiteindelijk zelf met je eigen tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom