In het kader van het project Flexibel Leren is er binnen de Kenniskring afgesproken om te gaan werken aan een visie op basis van verhalen. Een abstract document is natuurlijk veel lastiger te hanteren dan een levendig verhaal waaruit vanzelf blijkt wat de onderliggende visie is. Ik doe mee. Ik wil het benaderen vanuit een metafoor, niet eens een erg originele maar toch.
Goed, ik wil eenieder uitnodigen voor een etentje. Dat is al vaker gebeurd en iedereen weet inmiddels wel hoe dat in zijn werk gaat. Als kok bedenk je een menu (je houdt wel rekening met wat je weet van de voorkeuren van de gasten), je doet de boodschappen, staat een hele tijd in de keuken en zet het resultaat vervolgens hapklaar voor de gasten neer. En daarbij wordt natuurlijk gezorgd voor een leuke ambiance. Natuurlijk is zo'n etentje voor een aantal mensen een verplicht nummer maar over het algemeen vindt men het best leuk.
Inmiddels is duidelijk dat ik mijn etentjes niet meer kan organiseren zoals ik dat vroeger deed. Niet alleen moet ik meer dan ooit rekening houden met specifieke eisen van mijn gasten. Zo zit er een sporter tussen die extra eiwit en vitaminen nodig heeft, iemand met diabetes en ook nog iemand die allergisch is voor noten en pinda's. Maar er is meer aan de hand. Het voedsel is veranderd, gevarieerder, soms zelfs genetisch gemanipuleerd. Daarnaast zijn de inzichten over het verteren van eten veranderd, sterker nog, door het veranderde voedsel lijkt het erop dat de manier waarop het eten verteerd wordt aan het veranderen is! Kortom, zo'n ouderwets etentje, waar ik als kok de keukendeur afsluit, is er niet meer bij.
Daarom ga ik het anders aanpakken. Mijn gasten komen niet alleen maar eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom