LinkedIn

Een hele tijd terug alweer kreeg ik een uitnodiging van ik-weet-al-niet-meer-wie om deel uit te maken van diens netwerk op LinkedIn.
LinkedIn is een website als zovelen waarin je een profiel kunt aanmaken van je beroep, je opleiding, je ervaring, noem maar op. Vervolgens kun je personen uitnodigen om deel uit te gaan maken van je netwerk. Je kunt personen opzoeken, die je kent, krijgt een overzicht van contacten die hij en jij gezamenlijk hebben, etcetera. En eerlijk is eerlijk, het werkt een beetje verslavend. Steeds als je weer iemand tegenkomt die je kent, kun je een uitnodiging versturen. Is zo'n uitnoding eenmaal geaccepteerd kun je bij dat nieuwe contact ook weer kijken wie hij of zij kent en vervolgens bekende namen opzoeken om die ook weer een uitnodiging te sturen. Gewoon eens kijken hoe ver ik kom.    

Vanuit de website krijg je allerlei tips hoe je je netwerk verder kunt uitbreiden en hoe je je profiel verder kunt opwaarderen: "Adding your picture will bring you to 85%".

Nou had ik een speciale reden om LinkedIn eens te nader bekijken. Bij ROC-i-Partners hebben we het er al een tijdje over of we een expertnetwerk in het leven kunnen roepen. Het idee is goed, alleen, hoe onderhoud je zo'n netwerk? Ik had het idee dat je vooral zelf niet moet gaan maken wat er al lang is. Dus LinkedIn ingedoken met de vraag: is dit bruikbaar als platform voor een ROC-i netwerk?
In elk geval moet het dan aan een aantal voorwaarden voldoen: je moet kunnen zoeken binnen de club van ROC-i, je moet bepaalde expertisegebieden kunnen terugvinden, je moet personen, direct kunnen benaderen, je moet vragen kunnen stellen en beantwoorden. Nou, dat kan allemaal.
Vermeld bij 'Company' de naam "ROC-i-Partners" en geef bij je "Specialties" je expertise domein(en) op. Vervolgens kun je bij Advanced search op die criteria zoeken.

Natuurlijk, het is niet helemaal dekkend. Ik zou graag een groep mensen een mailtje willen sturen, er zijn mensen die het domein ROC-i-Partners graag zouden willen afschermen van de buitenwereld (we zitten natuurlijk niet op allerlei spam te wachten van leveranciers), enzovoorts.
Toch, het proberen waard. Eens kijken, of we dit daadwerkelijk handjes en voetjes kunnen geven. Welke ROC-i-partner begint alvast met het invullen van zijn/haar gegevens?

En waar ging het nou ook alweer om?

Waar ging het nou ook alweer om in het onderwijs? Verwerven van kennis en vaardigheden, ontwikkelen van competenties, toch? Daarom wilden we toch af van dat oude eindtermenonderwijs? De zesjescultuur?
Onderwijs, dat is bouwen aan je eigen gereedschap, je toekomst, geluk. En laat het ook vooral leuk zijn om er mee bezig te zijn.
Dus dat papiertje met wat getallen of wat tekst, dat is eigenlijk niet zo belangrijk, dat is niet veel meer dan een stukje bewijslast. De ceremonie eromheen is eigenlijk ook maar saai, dus, nou ja.

Wat maakt dan toch dat het krijgen van zo'n papiertje, een diploma, zo ervaren wordt als een groots moment, een mijlpaal, zo'n ultiem moment van 'yes' (met tachtig uitroeptekens)? En dan vooral als je het zelf niet hebt behaald maar één van je kinderen. Misschien, omdat het ook een beetje een diploma is voor je eigen ouderschap ? Voor de moeite die je hebt gedaan om hem (vroeger) te stimuleren en te motiveren. Een beetje compensatie voor de frustratie rondom dat jaartje doubleren. Ach wat, het is gewoon heerlijk om dat gevoel van trots op je eigen kind even te kunnen vatten in een moment, even te kunnen vastpakken in de vorm van een papiertje.

Kerel, proficiat! Op naar de Master...

Weer in de klas (3)

Bezig zijn met de werkvloer heeft steeds twee gezichten. De ene kant is het bezig zijn met de studenten, lesgeven, uitleggen. De andere kant is het observeren, vragen stellen, ideeën opdoen over de manier waarop. Vandaag ook vooral gekeken naar de administratieve kant van de nieuwe manier van werken. Ook daar valt weer een aantal dingen op. Er is vooral gezocht naar een min of meer sluitende manier waarop de informatie over de activiteiten van de student kan worden verzameld en geregistreerd. Dat blijkt in de praktijk op dit moment nogal omslachtig te gebeuren. Omdat niet op alle plekken pc's beschikbaar zijn moet dat noodgewongen nog grotendeels op papier gebeuren. Dat moet slimmer kunnen.
Met een paar studenten ben ik ook bezig geweest met een opdracht voor het maken van een website voor 'de eigen kapsalon'. (Dus in het weekend nog eens een aantal dingen nagekeken op de websitemaker van Kennisnet, zodat ik goed beslagen ten ijs zou komen.)

En dan word je in de praktijk toch weer even met je neus op de feiten gedrukt. Het resultaatverantwoordelijk team is zelf verantwoordelijk voor de planning. En als er dan geen pc's zijn ingepland voor deze groep deze week wordt het alweer lastig. Na flink wat geschuif en gemor komen er wat pc's vrij. Vervolgens moet bijna individueel het verhaal Entree en Websitemaker nog eens worden uitgelegd. Sommige studenten hebben het onmiddellijk door en creëren heel leuke dingen (helaas nog niet online, ik kon ze tenminste niet vinden), voor enkele anderen blijft het een mysterie wat er nou gebeurt achter dat Entree en in de Websitemaker.
Daar sta je dan even te kijken. Vooraf de opdracht eens goed bekeken en bedacht dat dat toch eigenlijk een beetje mager was. "Bedenk, voor wie je de website gaat maken" en "Maak een website met minimaal 5 pagina's". Daar moet toch meer leerrendement uit te halen zijn: Denk vooral na over de manier waarop je mensen naar jouw kapsalon wilt krijgen. En gebruik vooral foto's van je eigen creaties. Dan krijgt de website meteen een extra dimensie.
In de praktijk blijkt echter, dat je ze toch eerst moet leren fietsen voordat je het over een fietsvakantie moet gaan hebben.
(Ik dacht nog even aan de eerste computer voor mijn moeder. Ik zou haar, na het aansluiten van alle kabels, wel eens even laten zien hoe je een emailtje kon versturen. Nou ja, na wat verwoede pogingen om wat dingen uitgelegd te krijgen en de ontdekking dat het omgaan met een muis toch voor veel mensen een minder vanzelfsprekende vaardigheid is, heb ik haar toen eerst maar eens geleerd je patience kunt opstarten...)

En toch moet er meer leerrendement uit de opdrachten te halen zijn! Eerst maar eens kennismaken met die websitemaker. Om vervolgens wat later met een herhalingsopdracht te komen waarbij in het kader van een project ten aanzien van commerciële vaardigheden een website gemaakt moet worden waar wat meer eisen aan gesteld worden. En dat vervolgens beoordelen op de aantrekkelijkheid voor klanten. Door klanten natuurlijk. Het werken met de websitemaker wordt dan tenminste het middel, communiceren naar de klanten het (leer)doel.

In elk geval heb ik ook vandaag opnieuw geleerd dat het voor docenten keihard werken is. En vooral dat de mooie dingen, die we 'van achter het bureau' bedenken in de praktijk getoetst moeten worden. Het echte leren gebeurt in de praktijk. Ook voor een innovatieadviseur!

Freakonomics

Laatst werd ik geattendeerd op het boek 'Freakonomics' van Steven Levitt en Stephen Dubner. Vragen die normaal niet door een econoom worden gesteld worden tegen een statisch licht gehouden waardoor ogenschijnlijke waarheden onderuit gehaald worden.
Bekijk de recensie, of beter nog, lees het boek als je geïnteresseerd bent in het waarom van een hele hoop dingen.

Wat mij aan het denken heeft gezet, zit eigenlijk een laagje dieper. Het boek analyseert het waarom achter bepaalde verschijnselen. Als veel ouders hun kind steevast te laat ophalen van het dagverblijf, dan zou je verwachten dat dat gedrag afneemt als daar een boete op gezet wordt. In de praktijk blijkt een dergelijke maatregel averechts te werken: meer ouders halen hun kind te laat op, sterker nog, kinderen worden nog later opgehaald. Hoe kan dat? Blijkbaar zit er achter een dergelijke maatregel een bepaalde logica, een aanname, die in de praktijk niet blijkt te kloppen. Als ouders moeten betalen, blijkt dat ze daarmee hun schuldgevoel kunnen afkopen. Voor een beetje extra geld voelen ze zich gelegitimeerd om hun kind later op te halen.
Toen Els Borst als minister van Volksgezondheid geld beschikbaar stelde om wachtlijsten in de zorg weg te werken, ontstonden er juist wachtlijsten op de plekken waar ze voorheen niet bestonden. Instellingen werden er immers voor beloond met extra geld!

Een mooie anekdote van toen mijn kinders wel jonger maar niet minder slim waren. Het irriteerde me al langer dat ze steeds de meest verse bananen opaten en de wat oudere lieten liggen, die vervolgens zo onappetijtelijk werden dat ze weggegooid moesten worden. Dus kondigt pa een maatregel af: "Je mag alleen een nieuwe banaan pakken als de oude op zijn". Met als gevolg dat ik een week later anderhalve kilo bananen in de compostbak kon gooien. Ze namen gewoon een sinaasappel...
Zoals ik onlangs al zei: een roltrap is uitgevonden om de doorstroming te bevorderen. Niemand had indertijd gedacht, dat mensen stil zouden staan op dat ding.

Als we dus met zijn allen dingen bedenken om mensen een ander gedrag te laten vertonen moeten we er bijzonder op beducht zijn dat de dingen die we bedenken, averechts kunnen gaan werken. Dat geldt voor computers in het onderwijs ('want dat vinden ze toch leuk?'), voor meer geld voor docenten ('dan komen er meer mensen in het onderwijs werken') en ook voor nieuwe onderwijsvormen ('dan leren ze beter'). Allemaal aannames, die de moeite waard zijn wat beter te analyseren voordat we er met zijn allen in gaan geloven, alleen maar omdat ze logisch lijken.

Themaconferentie ROC-i

De 16e themaconferentie van ROC-i-Partners werd in de prachtige nieuwbouwlocatie van ROC Aventus in Apeldoorn gehouden. De presentaties zijn er nog niet maar zullen hier online worden gezet (al vind ik persoonlijk de nieuwsrubriek van de website van ROC-i niet de beste locatie om ze te plaatsen, gewoon onder themaconferentie zou beter zijn).

Het is een enorm gebouw, direct naast het centraal station. Vreemd genoeg is er op de website van Aventus zelf niets over te vinden, geen foto's, geen nieuwsbericht. Helaas. Wellicht nog wat impressies bij de trendmatcher Willem (nog niet bij het 'ter perse' gaan van dit artikel). In elk geval bij Wilfred Rubens.
In elk geval dringt de omvang van het gebouw tot je door bij de binnenkomst, een enorme lange laan met aan weerszijde allerlei winkels, bedrijvigheden of praktijkruimtes. Mooi transparant zodat je goed kunt zien wat er zich allemaal afspeelt. Loopbruggetjes verbinden afdelingen aan weerszijden van het gebouw, van waaruit je allerlei mooie doorkijkjes krijgt. Heel inspirerend.

De keynote van Anthony Bravo uit Groot Brittannië sloot prachtig bij het thema aan: hoe realiseer je een nieuwbouwproject met visie. Anthony bleek een prima verteller te zijn die zijn visie op onderwijs prima vertaald kreeg in de consequenties voor het schoolgebouw van Crossway Academy. Door met name ook de leerlingen te betrekken bij het geheel kon hij bewerkstelligen dat zij er zich ook verantwoordelijk voor voelden. Zijn benadering van, zeg maar 'discipline' doet je enerzijds bijna verlangen naar het 'onderwijsparadijs' van Crossways. Anderszijds vraag ik me af of die stijl van authoriteit in onze onderwijscultuur zou passen, nog geaccepteerd zou worden.

Omdat ik al het een en ander over Trajectplanner had gehoord was ik blij eens een presentatie te kunnen bijwonen. Ik had niet echt het gevoel dat de applicatie de belofte van 'de software die uw onderwijs stroomlijnt' waarmaakt. Wellicht kwam dat ook door de presentatievorm, waarbij de achterliggende visie en concepten niet uit de verf kwamen. In elk geval biedt het pakket allerlei mogelijkheden die passen bij een deelnemervolgsysteem (een 'deelnemer-volg-jezelf-systeem', alsdus de presentator). In elk geval koppelingen met het administratieve systeem en bijvoorbeeld een elo (als ging dat nog niet met een single sign on), en zo gauw Colo er klaar mee is, ook naar de kwalificatiedossiers. Ook een aantal belangrijke functionaliteiten als een agenda met daarin het rooster, een presentieregistratie (ook voor de registratie van 850 klokuren), een portfolio, BPV-begeleiding, mogelijkheden om in te schrijven voor keuzevakken. Een docent kon snel overzicht krijgen over de stand van zaken van een student.
Ik heb een beetje een dubbel gevoel. Het is nog niet allemaal wat je er van zou verwachten, ze willen wellicht teveel dus dat betekent veel klikwerk voor je ergens bent. Erg talig, dus niet zo intuïtief voor bepaalde groepen studenten. Van de andere kant zie ik binnen mijn eigen organisatie de worsteling met een aantal van deze thema's. Wellicht toch maar eens een adviesje gaan schrijven om dit pakket aan een ander onderzoek te (laten) onderwerpen...

Zelf nog een presentatie mogen geven over Flexibel Leren. Maar daar is nog veel meer over te vertellen, dat doen we wel weer in een apart berichtje.

Als ik nu terugkijk op de hele dag, was het eigenlijk wel een prima dag. Veel mensen gesproken, discussies gevoerd, nieuwe dingen gezien en geleerd, inspiratie opgedaan. Wat wil je nog meer. Toch bekruipt me het gevoel dat de inhoud van de presentaties (althans die ik gezien heb) wat aan de magere kant waren. Ik heb het van meer mensen gehoord. Taak voor de Programmacommissie om de volgende themaconferentie bij Westerschelde extra sprankelend te maken!

KPC-groep en Educator gaan samenwerken

Vorige week ontving ik van de KPC-groep een mailtje met daarin de aankondiging dat KPC-groep gaat samenwerken met Educator. Nou is het op zich niet zo bijzonder dat twee partijen concluderen dat ze samen meer zijn dan elk apart. Het succes van de Senseo en de Beertender bewijst dat.
Wat (voor mij althans) wel bijzonder is, is het feit dat deze twee partijen elkaar gevonden hebben rondom het thema onderwijslogistiek.
Enkele vertegenwoordigers van de KPC-groep hebben ook geparticipeerd in de kenniskring Onderwijslogistiek en daar een prima bijdrage aan geleverd. Met name de invalshoek van 'drive' en 'motivatie' en het 'Brain-based Cognitiemodel' bleken interessante invalshoeken te zijn (kom ik een andere keer wel inhoudelijk op terug).
Educator is al vaker binnen mijn aandachtsgebied gekomen, het is er alleen nooit van gekomen om het eens nader te bekijken. Tot vandaag.
Samen met enkele vertegenwoordigers van ROC Midden-Nederland Koning Willem I ben ik met een collega naar een bijeenkomst geweest waarin beide partijen hun samenwerking nog eens over het voetlicht wilden brengen.

De bijeenkomst was in elk geval interessant. Toch heb ik aan het eind van de ochtend even aangegeven dat ik daar met een beetje met een dubbel gevoel zat. Enerzijds een goed verhaal gehoord, een prima presentatie gehad, in elk geval weer wat opgestoken. Aan de andere kant zitten we natuurlijk ook met twee commerciële partijen om de tafel die maar al te graag willen leren van (wees nou eerlijk) een paar voorlopers. Hoe zorg je nou voor een open discussie zonder het gevoel te hebben dat je je ziel en zaligheid zit te verkopen? Enerzijds een kwestie van het benoemen van de goede thema's, anderzijds ook een kwestie van vertrouwen. We zijn met zijn allen op zoek naar manieren om goed onderwijs te realiseren en deze discussies helpen daarbij.

De kern van het verhaal was, dat, om te flexibiliseren, je het curriculum moet decomponeren, zeg maar, uiteenrafelen tot kleinere eenheden. Daarbij moet je met name pedagogisch-didactische eisen goed in de gaten houden. Door bij de verschillende eenheden uit te gaan van Activity Based Costing is het ook mogelijk om de financiële kant van de onderwijsactiviteiten in kaart te brengen om op die manier te kunnen vaststellen of een bepaald onderwijsmodel financieel wel haalbaar is.
De eenheden worden gemetadateerd en opgenomen in een onderwijscatalogus. En dat is iets, waar Educator heel goed in blijkt te zijn. De applicatie biedt op die manier een ondersteuning van het opzetten van flexibele leerroutes. Daar zitten een aantal goed op elkaar afgestemde functionaliteiten omheen, het opzetten van studieplannen (PAP´s), het portfolio, de berichtenstroom tussen student en begeleider.
Een en ander past al heel aardig bij de uitgangspunten, die we bij Flexibel Leren hebben uitgewerkt. Waar de applicatie nog niet aan toe komt, is juist de geautomatiseerde ondersteuning van het toekennen van een ideale leerroute aan een student, gevolgd door een optimalisatieslag in de vorm van het toewijzen van de beschikbare resources. Dat moet leiden tot een optimale leerroute voor elke student in een uitvoerbaar programma voor de onderwijsorganisatie. Er is dus nog wel wat te doen!

Het programma is gebaseerd op de Service Oriented Architecture (SOA). Dat maakt het inzetten van onderdelen van het programma mogelijk. Nou heb ik niet zoveel verstand van deze materie, we zijn ook niet echt toegekomen aan wat dat dan betekent voor je huidige infrastructuur en applicatielandschap. Lijkt me dan ook een aardig thema voor een volgende bijeenkomst. Bij Educator hebben ze in elk geval gesnapt, dat je dus veel meer moeten denken in termen van functionele modules die slim aan elkaar gekoppeld worden in plaats van aan grote, integrale applicaties die uiteindelijk omvallen door hun eigen complexiteit en bovendien weer een hoop overlap geven met al bestaande functionaliteiten.

Natuurlijk kwam de hamvraag boven water: zijn er mogelijkheden om met een paar roc's aan de slag te gaan om een en ander in de praktijk te testen? Voor mijn roc geldt in elk geval: nu niet. Als we in een andere fase zouden zitten, misschien wel. Nu zijn we zelf met de implementatie van de onderwijssystemen in een fase beland, dat we dit er gewoonweg niet bij kunnen hebben, nog los van het feit, dat ik vanuit de onderwijslogistieke kant een paar dingen nog niet heb teruggezien.

Wil je je een eigen mening kunnen vormen? Educator is inmiddels geïmplementeerd bij o.a. Hogeschool Windesheim. Het (tussen)resultaat daarvan zal op EduExchange op 4 december in Nieuwegein worden gepresenteerd.

Weer in de klas (2)

Weer voor de klas, deel 2 alweer. Eigenlijk een verkeerde benaming, want er zijn eigenlijk geen klassen meer, maar goed. De vijfde verdieping bestaat uit een grote ruimte met tafels en stoelen en een 24-tal computers. Er kunnen pakweg 80 studenten zitten. Daarnaast zijn er twee ruimtes waar groepen les kunnen krijgen en nog een gedeelte van de grote ruimte dat met wat schotten is afgezet. Ook is er een docentenkamer, die (voor mij althans) af en toe als vluchtruimte kan dienen. De ruimte wordt voor een dagdeel ingepland voor de minder praktijkgerichte zaken. Les, werken aan opdrachten, begeleidingsgesprekken, en dat een paar uur lang. Elke week wordt een weekrooster samengesteld welke groep met welke zaken aan de slag moet.

De start van het programma vanmorgen verliep erg rommelig. Een zieke docent, studenten die geen (week)rooster hadden gehad, het binnendruppelen van studenten. Docenten en instructeurs, die hun groep aan het zoeken waren, andere groepen weer aan het verwijzen waren naar de juiste ruimtes, enzovoorts.
Ik heb de zieke docent (die het werken met computers begeleidt) zoveel als ik kon, vervangen. Mijn onbekendheid met het programma (ze kregen HAM, wat staat voor Hygiëne, ARBO en Milieu, maar had daar ik verder geen boeken van) en het toch wel wat chaotische verloop maakten mij erg onzeker. Met een groepje studenten naar de bibliotheek meegegaan waar ze instructie zouden krijgen over het bibliotheeksysteem. Geen bibliotheekmedewerker, geen opdrachten, geen computers. Los dat maar even op. Ik kan op zo'n moment heel slecht tegen het ontbreken van de voorzieningen. Hier kun je je studenten niet mee wegsturen. Een ontruimingsoefening kwam eigenlijk als een 'saved by the bell'.
Rondgelopen tussen de al dan niet werkende studenten, wat wachtwoordproblemen helpen oplossen, wat tips gegeven bij opdrachten.

Ik heb een tijdje gewoon op een afstandje naar het hele gebeuren zitten kijken. Ze zullen wel gedacht hebben, 'wat zit die daar nou te doen?' Groepjes studenten, die zelfstandig zitten te werken. Maar met een rendement van bijna niks. MSN, foto's op de pc, uitgebreid het weekend evalueren, wat hangen aan de tafels. En toch krijg je de indruk van 'best een gezellige, actieve sfeer'.

In elk geval moet de zaak op een aantal punten nog eens goed bekeken worden:

• Meer activerende, praktijkgerelateerde opdrachten. Er moet meer leerrendement uit deze uren te halen zijn.
• Het plannen. Blijkbaar vormen de beschikbare computers de kritische factor.
  De planning moet dan ook gebaseerd gaan worden op het gebruik van de computers. Zoveel uur per student per week, dat wordt vervolgens ingepland, de rest wordt er omheen gepland. Moeten wel alle opdrachten gescreend worden op de computercomponent, voor welke opdrachten is een computer nodig en voor hoe lang? Kunnen ze met zijn tweeën achter de computer? Dat soort dingen.
  En anders moet het aantal computers uitgebreid worden zodat ze geen kritische factor meer vormen. Toch nadenken over laptopjes voor de toekomstige kappers en kapsters?
• Misschien in het algemeen: gedurende twee weken eens elk uur registreren welke docent met welke groep(en) bezig is, hoeveel ruimtes bezet zijn, hoeveel computers in gebruik zijn. Dat soort gegevens levert heel veel inzicht in wat er werkelijk gebeurt op de werkvloer...

Wordt vervolgd...

Druk, druk, druk

Cabaretier Theo Maassen zei het al: "Als je het zo druk hebt, waarom zeg je het dan drie keer?". Inmiddels is die uitspraak door velen geciteerd.

Ik heb een behoorlijk hectische week achter de rug en dus was er geen tijd om eens even achterover te leunen, even te reflecteren en vervolgens wat dingen aan mijn weblog toe te vertrouwen. En dat is jammer, want uitgerekend afgelopen week waren er nogal wat blogwaardige thema's.

• Minister Plasterk, die op zoek gaat naar ruim een miljard om door middel van financiële prikkels iets te doen aan het lerarentekort. Ik ben bang dat dat niet gaat helpen. Vaak worden maatregelen bedacht vanuit bepaalde aannames. Nou ben ik er inmiddels van overtuigd dat mensen helemaal niet zo rationeel kiezen en dat de wereld niet maakbaar is. Zo was de roltrap bedoeld om de doorstroming op drukke trappen te vergroten, de intrede van ICT werd gezien als het begin van het papierloze tijdperk. Naast extra geld is er dus nog wel wat meer nodig om het beroep weer aantrekkelijk te maken.
  (Dus voor eenieder die denkt, dat het knettergekke idee van Wilders om de Koran te verbieden wel eens zou kunnen helpen, jammer dan).
• De afstraffing van het KCE. Nou is dit niet helemaal mijn thema, dus ik heb het allemaal niet zo gevolgd. Maar hier krijgt die club er toch wel even van langs.
• Afgelopen week is de scholing Architectuur, geinitieerd door ROC-i-Partners van start gegaan. De opleiding wordt vezorgd door ABIO. Hoewel de eerste bijeenkomst naar mijn smaak een beetje te theoretisch was (ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten architectuur waren, dat je er op zoveel verschillende manieren naar kunt kijken), realiseer ik me nu, dat er toch iets bijzonders staat te gebeuren.
  Bijna 30 mensen van allerlei roc's, aoc's en andere onderwijsinstellingen werken samen aan de verbetering van de kennis op dit terrein in de MBO-sector. Maar dat is niet alles. We hebben de aanpak zodanig opgezet, dat we proberen van deze groep ook een Community of Practice (CoP), een soort kenniskring dus, te maken. Het geheel wordt ondersteund door een speciale website bij Kennisnet, waar de werkgroep Referentiearchitectuur van ROC-i aan de slag gaat om een referentiearchitectuur te gaan opstellen. De mensen uit de CoP worden van harte uitgenodigd om deze site te gebruiken als communicatieplatform én om mee te denken over en mee te werken aan de referentiearchitectuur. Als dat allemaal gaat lukken zijn we bezig geschiedenis te schrijven!

Er is nog (veel) meer te melden. Maar er is nog veel meer te doen. Ook de komende week zit erg vol dus het zal wel weer niet meevallen het goed bij te houden. Tja, eerst mijn huiswerk afmaken: we hebben een flinke architectuur opdracht meegekregen...

Overigens, gisteren de compilatie van Koefnoen nog gezien? Via Uitzending Gemist kom je via deze link uit bij dat programma. Bekijk de sketch, die pakweg 5 minuten na het begin van het programma wordt getoond. Hier het script. Ook dit is reflectie...

Weer in de klas (1)

Nog een beetje onwennig stapte ik vanmorgen de docentenkamer bij de kappersopleiding binnen voor de vernieuwde vuurdoop. Het is de bedoeling om de komende periode op maandagochtend mee te draaien met één van de teams van de opleiding Haarverzorging met het doel een brug te slaan tussen de Dienst Onderwijs en de werkvloer, tussen de theorie en de praktijk.

In de vernieuwde aanpak heeft een team Haarverzorging zo'n 125 studenten niveau 2 en 3, zowel eerste-, tweede- als derdejaars onder zijn hoede. Het rooster bestaat uit ingeplande dagdelen in praktijkruimtes of op een 'theorievloer' met lokalen, werkplekken en 24 computerwerkplekken. Er is soms wat uitloop mogelijk naar andere delen van het gebouw als er behoefte is aan wat meer computers maar dat lukt niet altijd.

In eerste instantie ben ik met een van de instructeurs meegegaan naar een klas eerstejaars studenten omdat zij een introductie zouden krijgen over het gebruik van een portfolio. Nou zag ik het eerlijk gezegd vroeger al niet zo zitten om dergelijke onderwerpen te behandelen aan de hand van een theoretische opdracht. (Alsof je vraagt naar de definitie van 'communicatie' om vervolgens te concluderen: "jij kunt communiceren".)
Maar met een dosis positieve overredingskracht werd de club toch aan de slag gezet. Na een wat onzekere start (tjee, ruim 27 jaar onderwijservaring en me dan zo bleu voelen) ging ik zelf met een paar groepjes in discussie over de zin en onzin van een portfolio, over het stellen van´smart´doelen, over motivatie en een hele hoop andere zaken.
Achteraf denk ik dan toch met plezier terug aan die kleine discussies waarbij je toch wat van die oogjes zag twinkelen:

"Maak je doel eens ambitieus, je wilt toch zeker niet zomaar een kapster worden?". "Nee, ik wil een 'keigoeie' kapster worden". "Kijk, nou hebben we het ergens over".

Leuke gesprekken met enthousiaste meiden, over hobbies als dansen in een showorkest, paardrijden of zelfs uitgaan ("en als je nou solliciteert in een horecagelegenheid, dan kun jij ze toch precies vertellen wat een tent gezellig maakt?"). Over wat een ander heeft waar zij nog wat zou kunnen leren: "Ik zou wel voor mezelf willen opkomen zoals zij dat doet, nou ja, ietsje minder", "Ja", zegt die ander dan, "ik moet eigenlijk leren wat minder agressief te reageren". Prachtige doelen voor in een POP!

En dan word je door collega's aangesproken op een aantal andere terreinen, over het tekort aan pc's, over het gebruik van een portfolio in onderwijssituaties, over het aftekenen van opdrachtkaarten tijdens de laatste hectische momenten van een praktijkmiddag, over het verschil tussen docenten en instructeurs, die in de huidige situatie eigenlijk voor een groot deel hetzelfde doen maar dan tegen een heel verschillend salaris. En instructeurs krijgen dan ook nog niet eens de voorbereidingstijd, die standaard bij de lesuren van een docent worden opgeteld.
Er is nog voldoende op te lossen.

Wordt vervolgd...