Sinds de commissie Dijsselbloem wordt op veel plekken aandacht besteed aan de rol van de docenten voor de klas. Ik ga ze niet allemaal herhalen maar Mennola geeft op de Onderwijsvooruitzichten op een mooie manier aan, dat Dijsselbloem wat hem betreft toch niet helemaal letterlijk opgevat moet worden.
Ik ben het daar mee eens. Hoewel ik ook wel veel begrip heb voor een wiskundeleraar op Wiswijzer, die niet gaat zitten wachten maar aan de slag gaat (met dank aan Willem voor zijn verwijzing). Veel van de reacties onder dat bericht zijn me uit het hart gegrepen.
De kern is wat mij betreft, dat het onderwijs van vandaag draait om het leerproces van de lerende (lees: leerling, deelnemer, student). Iedereen roept het ook: 'de leerloopbaan van de lerende staat centraal'.
(Dat men is afgestapt van 'de lerende staat centraal' heeft te maken met het feit dat een onderwijsinstelling voor veel dingen moet zorgen maar niet voor alles wat een lerende bezighoudt. We lossen niet zijn liefdesproblemen op...)
Een dergelijke uitspraak heeft natuurlijk wel consequenties. En die consequenties maken dat een individuele docent in een klaslokaal niet in staat is een leerloopbaan volledig tot zijn recht te laten komen. Hij levert er natuurlijk wel een wezenlijke bijdrage aan, maar in de context van die leerloopbaan. De docent kan dus niet volstaan met een puur op zijn vak gerichte studiewijzer. Het vak maakt immers deel uit van een groter geheel: de opleiding van de student. Het geheel is meer dan de som der delen! Ik pleit er zelfs voor om nog een stap verder te gaan. Het faciliteren van de leerloopbaan van een student betekent volgens mij dat er ook afstemming nodig is tussen opleidingen, eigenlijk op het niveau van de hele onderwijsinstelling.
Wat dat betekent voor 'het vak terug bij de docent'? Dat die docent zijn vak uitoefent als een professional, doet waar hij goed in is en waar hij plezier en voldoening aan beleeft. Maar wel in de context van de leerloopbaan van de lerende en dus in afstemming met collega's, met een onderwijsorganisatie die gebaseerd is op een gemeenschappelijk ontwerp.
En voor de zekerheid zeg ik het hier nog maar een keertje expliciet: hiermee wordt geen dogmatisch onderwijsconcept bedoeld. De leerloopbaan centraal stellen betekent naar mijn idee namelijk ook, dat die lerende er best hard voor moet werken, soms alleen en soms in groepen, niet gevraagd wordt waar hij vandaag zin in heeft (in elk geval niet zo vaak), op zijn tijd gewoon in de klas zit om te luisteren naar een docent, en zo af en toe ook eens dingen moet doen waar hij op dat moment geen zin in heeft. Want ook wat hij doet en moet doen, staat in de context van zijn eigen leerloopbaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom