Backcasting is een techniek die je in brainstormsessies kunt gebruiken om inzicht te krijgen in een mogelijke toekomst of om stappen inzichtelijk te krijgen om een zekere toekomst te kunnen realiseren.
Ik heb er voor de laatste twee berichten over Bring your own device ook gebruik van gemaakt. (Aan die berichten wordt nog geschaafd, die verschijnen binnenkort bij Kennisnet als vervolg op deel 1, deel 2 en deel 3.)
Als je je eens voorstelt hoe het onderwijs er over een paar jaar uit kan zien als je gebruik zou maken van alle mogelijkheden van Bring Your Own Device. Het beschrijven van die situatie valt nog wel mee, als je uitgaat van dingen die nu nieuw zijn maar over een paar jaar als vanzelfsprekend toegepast worden. Videoconferencing, augmented reality, gebruik van rich media, QR-codes, je mobiel als stemkastje, betalen met je mobiel, dat soort zaken. Echt nieuwe dingen zijn lastig zomaar even te bedenken: voel je vrij om de lijst aan te vullen.
Gaat het alleen maar over onderwijs? Natuurlijk niet.
Een belangrijke oorzaak van de weerstand tegen ICT in het onderwijs komt voort uit het feit dat het vaak werk met zich meebrengt voor de docent zonder dat hij er zelf profijt van heeft. Het gaat dan niet zozeer over toepassingen in het onderwijs maar over toepassingen in de onderwijsorganisatie. Denk aan presentieregistratie, documentatie van begeleiding, resultatenbeheer, enzovoorts. Er is in de afgelopen jaren een steeds grotere administratieve taak bij docenten en leerkrachten terecht gekomen, mede door het feit dat ICT de mogelijkheid biedt om meer te registreren. Een individuele docent schiet niet zo veel op met het registreren van absenties of begeleidingsgesprekken in een applicatie. Als hij het belangrijk acht, heeft hij aan een schriftje of klassenboek voldoende. Vaak heeft hij bovendien op het moment zelf niet de beschikking over een pc, in elk geval moet hij ook weer inloggen, werkt de applicatie net weer anders dan voor hem duidelijk is, moet er nog allerlei andere onzin 'verplicht' worden ingevoerd, enzovoorts. En dat alles is voor hemzelf niet interessant, het moet nu eenmaal 'van de inspectie' of 'van het management'.
Natuurlijk kun je naar voren brengen dat dat nu eenmaal bij de taak van een docent hoort, ik vind dat te kort door de bocht. In de praktijk gaat het dan ook om complexe implementatietrajecten.
Het is leuk om er vanuit de mogelijkheden van BYOD eens te fantaseren over dit soort zaken.
Een volledig geautomatiseerde presentatieregistratie, bijvoorbeeld, als een leerling met een mobiel een klaslokaal binnenloopt. Op zich geen nieuw idee, maar toch. Een begeleidingsgesprek gewoon opnemen met een voicerecorder, die het vervolgens in tekst omzet en opslaat in het leerlingdossier. Lijkt me handig! Ook hier zouden nog veel dingen aan toegevoegd kunnen worden.
En verder? Er is momenteel veel te doen over de nadelen van het gebruik van mobieltjes in het onderwijs. Dat moet toch te ondervangen zijn? Mobieltjes worden automatisch geblokkeerd als een leerling de klas binnenloopt zodat ze tijdens een les geen sms'jes, tweets of andere signalen van buiten af kunnen ontvangen. Het registreren van de herkomst van het internetverkeer, zodat eventuele pesterijen kunnen worden getraceerd (kan volgens mij al lang, maar misschien veel handiger?).
Er gaat ongetwijfeld nog heel wat water door de Rijn voor het allemaal mogelijk is. Wat zou het, het is leuk om over dingen te fantaseren, het wordt per slot van rekening lente in het onderwijs?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom